Yalnızlığını en derinden yaşamaya devam ediyordu. Artık kimseye hiçbir anlamda güvenemeyeceğini öğrenmişti. Ailesi, arkadaşları ve hayatına giren kadınlar.. Tam anlamıyla hepsi hayal kırıklığından öteye gitmemişti. Kalbinde hissettiği o yara gün geçtikçe derinleşmeye başlıyordu.Geçirdiği günleri, anıları hatırladıkça içini daha fazla hüzün kaplıyordu. Gecenin o karanlığında, kimsesiz sokaklarda yürüdüğü anları anımsar oluyordu. Umutsuz, kırık kalpli ve yalnızlığının o kavurucu ateşi.. Kalbinin iyileşmeye ihtiyacı vardı, yaşayacağı hergün için iyi herşeye muhtaçtı artık.