Öylesine bir gayret bizimkisi,

Yaşamaya, sevmeye ve inanmaya ithafen.

Bir armağan göz kapakların bir lütuf gayretime.

Sen en bilindik yeminlerin iradesi bütün mazeretlerime.

Öylesine muhtaçmışım nereden bilebilirdim,

Nerenden başlayabilirdim sevmeye.

Sonsuzluk ahvalidir bu aşk niteliğinde hücum eder kalbime.

Bağlı başım, iki gözüm.

Sen mecruhluktan emekliliğime ilk ikramiye.

Öte yaylara komşular edindim senelerce,

Bir misafir ağırlayamadım sebebini bilemeden.

Oysa ev sahibi senmişsin.

Anladım ki bütün kelimelerin ilk mecazları varlığın ve yokluğunla ilişkili,

Tıpkı kalbim gibi.

Şimdi yıllardır gördüğüm bütün bozkırlar sulak arazi,

Ah sevgilim kalbim olağan tecrübeleriyle sana hibe.

Enis