Keşke bana karşı bu kadar vicdansız olmasaydı hayat. Doğayı sevip yeşili korumak insanlara güvenmek ve yanılmak arasında ucuz bir yaşam sürüp gidiyoruz. İnsanlardan tek beklentisi güveninin boşa çıkmaması olan bir birey bile çaba gerektirmeyen bu eylem için hayal kırıklığına uğrayabiliyor. İnsan hayattan verdiklerini talep edebilmeli..

Ne zaman içimde ufacık bir umut yeşerse ya dünya ya da bir insan gelip onu katlediyor.

Bu dünyada herhangi bir şey için emek verip karşılığını almak imkansız mı ? 

Verdiğimi istememi dünya bana çok mu görüyor?

Her yanılgı bana ilk yanılgımı anımsatıyor. İnsanlar değişmez. Dünya değişmez. Düzen değişmez.

Benim kalbim ebediyete kadar acı içinde olmaya devam edecek.

Minicik bir umudu bile mahçup istedim sizden fakat olmadı.

Artık ne olacağının hiçbir önemi kalmadı çünkü ben artık yokum.