Yanan bu yangınlar içimdeki suyun kaynaması ile benliğimle buluştuğu zamanlardayım. Kaynamak bir yere dursun karardı içim sert bakışlar sevgiden yoksun hareketlerle birleşmeye başladığım bu zamanlar da yaşam gayemi de kaybetmek üzereyim. Hedef kalmadı hayallere koşacak güç te kalmadı verdiğim savaş değermi değmez mi sorgular durumuna geldim büyük ihtimalle bu savaşta hiç yokmuş gibi çekileceğim yaşanmamış gibi nasıl yaparım bilmiyorum elbet tek te olsa buralara içimi dökerek bu karamsarlıktan elbet çıkacağım. Korkum çıkmak için vereceğim karar oluyor. İhtimaller arasında bu dünyadan ayrılmak daha kolay ve basit geliyor. Nasılsın sorusuna yıllardır muhtaç ve ihtiyaç halinde yaşamak belli bir yerden sonra göçme fikrini getiriyor akıllara elbette tavsiyem dünyadan ayrılmak değil. Tavsiyem yaşama tutunabilecek bir dal olacak tek temennim kurmayı düşündüğüm aile hayatın dan dolayı şu ana kadar yazdıklarımı gerçekleştirmem mümkün gözükmüyor. Bu hayalden vazgeçtiğim gün bir daha da yazmıyor olacağımın temennisini buradan kim okuyorsa ona vermiş olayım. Canım yanıyor demiyorum zoruma gidiyor diyorum.  

Sustuğum şeyler var, hiç konuşmadıklarım… 
İçinde kaybolduğum şehirler ve içimde kaybolup giden insanlar var. 
Eskisi kadar kafama takmasam da bazı şeyleri 
bazen yine de içimin almadığı haksızlıklar var! 
Hakettiklerimle, vazgeçtikleri mi ayırdığımdan bu yana 
solumu sevdiklerime, 
yolumu ise Allah'a bıraktım…