Yaşama dair çok hevesim vardı bir dönem çoğu şeyi yoluna koyduğumu düşünürken nasıl hatalarımın içinde boğulduğumu fark ettim. Oturup düşünürdüm bu nasıl olacak bu nasıl gidecek diye yeni yeni fark ettiğimi sanıyorum ki eskisin den daha fazla hüzünlü ve umutsuzum geçip giden bunca vaktin ardın dan geriye kalan tek şey hüzün oldu.  
Neden her şeye yetişme çabasına girip kendime geç kaldığım son zamanların en yıkıcı sorusuyla baş başa bırakıyorum.  
 
 
Koşmak istiyorum artık uzaklara dalağım şişene kadar kan dolup patlayana kadar bağırmak istiyorum. Dinlenilmek istiyorum dinlenmek istiyorum. 
 
Bakma dik yürüdüğüme hallederiz deyip geçiştirdiğime sırtım hep kambur benim. 
Düşüne düşüne kendime yük yaptığım düşüncelerle dolu sırtım benim. 
Bakma kurduğum sevgi cümlelerine içim sevgisizlikle büyüdü benim. 
Olduğum gibi yaşayabilseydim farklı olurdu hayatım benim. 
Demem o ki bir yalan dan ibaret ömrüm benim.