Yönetmen koltuğunda Matthew Heineman’ın oturduğu, Rosamund Pike’ın canlandırdığı Marie Colvin’in biyografisini anlatan 2018 yapımı A Private War filmini inceleyelim.

 Filmdeki diyaloglar o kadar keskin yazılmış ki, ana karakterin motivasyonunu, yazılan biyografilerin anlattıklarıyla karşılaştırdığımızda, çok fazla açıklama yapılmadan bile içten dışa biliyormuşuz gibi hissediyoruz. Tek ihtiyacı, etki yaratmak için doğru kelime seçimi. Özellikle siyasi merdivenin tepesindekilerin medyayı kullanarak gerçeği bastırmaya çalıştığı bu çağda, bunlar söylenmesi gereken sözler. Film boyunca Colvin’i ve onu nasıl yaşlandırdıklarını izlemeyi çok sevdim.

Film, travmayla nasıl başa çıkılacağını, Pike’ın mükemmel oyunculuğunu, filmin temposunu, yaşanan acı ve paniği yavaşça inşa ediyor. Aynı zamanda tüm karakterlerdeki insanlığı ve kırılganlıklarını görebiliyoruz. Film ilerledikçe bir döngüye tanık oluyoruz: Savaş bölgesine gitmek, savaşın dehşetini görmek, eve döndüğünde panik atak geçirmek, yaşananlarla yüzleşmek ve oraya geri dönmek için ısrar etmek. Ancak bu durum monoton bir tekrara dönüşmüyor; her gittiğinde Colvin’in endişesi ve üzüntüsü, aldığı kararı daha da pekiştiriyor. Colvin ve Conroy arasındaki ilişkiyi de çok sevdiğimi söyleyebilirim. Savaş bölgesinde Colvin için iyi bir destek noktası görevi gördü ve Jamie Dornan’ın harika performansıyla hayat bulan birkaç duygusal an var. Aralarındaki ilişkinin daha güçlü olup olamayacağını düşünmeden edemedim.

Colvin’in, korkunç şeylere sebep olan insanların niyetlerini açıklamak için birkaç dakikası vardı. Yaşanan durumu tam olarak anlayamasak bile, film Colvin’in odaklandığı şeyi açıkça ortaya koyuyor: Korkunç olayların insanları nasıl etkilediği. Küçük bir çocuğu olan anneyi içeren bir sahne vardı; kadının olayların onu nasıl etkilediğini açıklaması beni çok etkiledi. İnsanlar bu olayların gerçekten gerçekleştiğini ve kim bilir ne zamandır devam ettiğini çoğu zaman unutuyorlar. Colvin, ne olursa olsun gerçeği görmemizi istedi ve bence anlatılan gerçek daha net olamazdı.

Bununla beraber, yaşanan anlar, sergilenen yönetmenlik ve kamera hareketleri çok etkileyiciydi. Gösterilen şiddet eylemleri ve sonrasında karakterlerin üzerindeki psikolojik etkileri sebebiyle diken üstünde hissediyoruz. Sonlara doğru olan patlama, geleceğini anlasak bile bizi yerimizden sıçratmaya yetti.

Bununla beraber, yaşanılan anlar, sergilenen yönetmenlik ve kamera hareketleri çok etkileyiciydi. Gösterilen şiddet eylemleri ve sonraları karakterlerin üzerindeki psikolojik etkileri sebebiyle diken üstünde hissedebiliyoruz. Sonlara doğru olan patlama, meydana geleceğini anlasak bile zıplamamız için yeterliydi.

A Private War, nerede olduğumuzu hissetmemizi sağlayan bir filmdi. Gördüğüm en iyi biyografilerden biri olmasa da, en sevdiğim filmler arasında yerini aldı. Herkesin izlemesi ve bilinmesi gerektiğini düşündüğüm bir film.