Sisifos söylenini bilen bilir. Sisifostan bu yana insan iç güdüsel olarak devamlı bir varoluş mücadelesi veriyor. Peki bu var oluş mücadelesi nerede başlıyor? Sen henüz sperm formundayken seninle aynı durumdaki o hücreleri aşarak geçiyorsun, annenin karnına yerleşiyorsun. Oraya ulaşman bile bir varoluş mücadelesi aslında. Sen artık varsın. 9 ay geliştin, olgunlaştın, artık dünyaya hazırsın. Dünyaya geldin, gözlerini açtığın an başlıyor mücadelen. Ağlayarak geliyorsun dünyaya, sanki yaşayacağın acıları zorlukları bilircesine ağlıyorsun. Bir mücadele bir varoluş çabası başlıyor senin için artık. Emekliyorsun, koşuyorsun, diğer çocuklarla oynuyorsun. Bir şekilde varsın. Ailen çok mutlu çünlü varsın. Ve okul hayatı başlıyor, eğitim hayatı başlı başına bir zorluk senin için. Olsun ama yine de varsın dünyada varolmak için sürekli çalışıyorsun. Aslında eğitim hayatın bile ilerde varolmak için şekilleniyor. Eğitim hayatında başarılı olmalısın ki ilerde iyi bir mesleğin olsun. İyi bir mesleğin olsun ki iyi bir hayatın olsun. İşte dünyan hep bir var olma çabası içinde. İlerde belki iyi bir işin iyi bir mesleğin iyi bir hayatın olacak. Ondan sonrası aile kurma çabası, kariyerinde yükselme çabası, çocuklarını yetiştirme çabası... Yani sen bir insan olarak her daim var olma çabası içindesin, yorucu, sıkıcı bazen bunaltıcı ama her şeye rağmen yaşamak güzel. Öyle değil mi?