Evde o kadar uzun süredir vakit geçiriyorum ki düşüncelerimi kendime zindan ettim ve gittikçe bu duvarlar daralıyor.

          Kendimde yine çeşit çeşit şeyler fark ettim. Mesela kendimi tanıma işini başkaları üzerinden halletmeye çalışıyorum. Nasıl yaptığımı söyleyeyim;İnstagram reelsleri ile! İnsan kendini böyle tanır mı? Kafayı yedim sanırım ya da üşengeçliğim bambaşka bir noktaya taşındı. Yakın arkadaşlarıma “Sence hangisiyimdir.” Gibi mesajlarla reelslerdeki renkleri,tarzları,müzikleri falan soruyorum. Çok komik. Kendini tanıma yolunda kendin yürüsene Umay! Elbet başkalarının dışarıdan gözü de bir kaynak lakin ana kaynak değil yahu! İçten içe bir şeyleri halledeceğime emin gibiyim ama bazen kendimi kandırıyormuş gibi hissediyorum. Okuduğunuz gibi ya terazinin üstte kalan kefesindeyim ya da allta kalan kefesinde ama hiçbir zaman o denge noktasında olamadım akıl olarak. Bazen çok seviyorum bu özelliğimi ama düşüncelerimin beni ağırlaştırdığı ve kendime acımasızca davrandığım sıralarda pek sevdiğimi söyleyemem. Yine dayanamadığım ve dikenlerle çevrilmiş gibi hissettiğim bu zamanda kendimi yazmakta buldum. Yaşamak ne kadar basit ve karmaşık. Kim bana bir öğüt vermeye çalışsa aslında dedikleri şeyin farkındayım. Belki hatırlamaya ihtiyacım vardır. Sadece içimde bir enerji bulamıyorum. Bu sebeple bazı sorumluluklarımı aksatıyorum bunun sonucunda da “Ben böyle değildim.” Diyerek kendimi yargılıyor ve üzüyorum. Sanırım hayatımı yavaş yavaş,sindirerek yaşamam gerek. Dağları sırtlamak gibi beklentiler kalbimi kurutuyor ve şu an bu satırları yazarken içten içe diyorum ki “Kendimi seviyorum ve elimden gelenin en iyisini yaptığımı biliyorum.” Yazımın sonlarında belki sizde kalbimdeki ve ellerimdeki hafiflemeyi hissetmişsinizdir. Bir hatırlatma da bulunmak istiyorum. Her insan başkasından çok değerli ya da az değerli değildir. Hepimizin kendine has özellikleri ve zamanı vardır. Bazen unutabiliyoruz,unutabiliyorum.Hatırlamakta fayda var.

         Sevgili sen, duygularım ve düşüncelerim arası bu yolculukta bana katıldığın için teşekkür ediyorum.

*Resim olarak David Hockney'nin Narcissus tablosuna yaptığı modern yorumu ekliyorum lakin kendine başka bir perspektiften bakmak aklıma geldiği için.