Ruhum daralırken hadsizlik ediyorum. Üzerimdeki tozlu paltoyu, kederlerin bakır rengini takınmaya hakkım yok. Yağmurdan yüzüme düşen damlada yaşamaya çalışırken mahcubum. Ağlarken terbiyesizlik ediyorum, haram ekmeğe uzandım sayıyorum. Bu kasvete layık değilim sanki. Keder, bana karşı asil.
Her yaratılmışa bahşedilmiş zehir benim dudağımda fazla süs. Göğsüm sancıyor. Sancımdan, göğsümden çekiniyorum bu hacimsizliğin üstünde ağırladığım için. Bu ağırlık sırtıma göre fazla olgun fazla gösterişli. Nefesimi kesen siniltiye layık değilim.
Günahın cezası, savaşın toprağı, ölmüşün kabri var.
Yok olmak bile haddim değil.
Yorum Bırakın