Yalnızlığımla, kokunun geçtiği odalarda dolanıyorum...

Boş duvarlara uzattığım her el, çaresizce gözlerime bakar oldu..sensizliğin yansıması olarak vücuduma nükseden kimsesizliğimle parçalanıyorum.

Kendimi senin uğruna hiçe sayan çığlıklarım ruhumu emiyo, inkar ediyorum..sonra geçiyorum serserice güldüğün portrenin karşısına..işte karşındayım diyorum. Tüm kadehlerimi sekteye uğrayan hayallerime kaldırıyorum..

sen yine görmüyosun,