Okurken dinlemek istersen ;

     Bugün terapi seansım vardı ve terapiyi yapamadık. Terapistimin işi çıktı ve ben buna inanılmaz öfkelendim. Yataktan kalkmak istemedim ama tabiki kalktım ve bir kaç rutin iş yaptım ama içim inanılmaz gergin ve huzursuzdu. Bir yerde kendime DUR! dedim. Napıyorsun ? Önce sessizce uzandım ve ne istediğime kulak vermek için bedenimi dinledim. Üzülmüştüm zor bir iki hafta geçirdikten sonra safe place ime kavuşamamıştım. Göz kapaklarımda bir ağırlık yaratıyordu bu üzüntü , bedenimde bir isteksizlik. Belli bir süre kendinle pratikler yaptıktan sonra eskiden kendini başbaşa bıraktığın debelendiğin duyguları görmezden gelmek çok zor oluyor. 

      Ben de bedenimi dinledim önce biraz vücudumun sıktığım yerlerini salladığım bacaklarım, boynum(esnetme) kollarım.... Sonra elimde önceden topladığım sahil taşlarını boya kalemlerini defterimi aldım önüme açtım bir Nessi Gomes-All Related çizmeye başladım. Çiçek çizimim bittiğinde(15 sn?) ağlamaya başlamıştım. Bu kadardı ilk kendime izin verdiğim anda başladı duygularım dışa çıkmaya. Çizmeye ve sonunda yazmaya devam ettim. Bunları yaparken ağlamaya devam ettim tabiki ve kağıda dökmek bir şeyleri görmeme yardımcı oldu, tutunmaya çalıştığım duyguları, hikayeleri görmek bile beni onlardan az da olsa özgürleştirdi. Ben ressam, karikatürist, yazar değilim belki sizde değilsiniz. Bunun için bir derecenizin ya da sertifikanızın olmasına gerek yok. Fakat bildiğim bir şey varsa o da zor yerlerden geçtiğinizi ilk fak edeceğiniz yer bedeniniz... Bedeninizle bağ kurduktan sonra o size iyi gelecek olan ilhamı hatırlatacaktır. O ilhamla tutunduğun, bırakmak istemediğin her neyse en azından görmene yardımcı olacaktır. Zorlandığın yerde, duygularda , kafan karışıksa al eline kalemi kağıdı başla yazmaya ya da karalamaya belki de düşündüğünden daha başka yerlere götürecektir seni ✨

Sevgilerle 

Helo