O kadar büyük bir kibirle yaklaşırız ki kendinden vazgeçenlere, bir türlü hissetmeyi akıl etmeyiz... Neden birileri bizden kaçmaya çalışsın ki ?
Onların sessiz çığlıklarını duymaz,
ezilmiş ruhlarının nasıl çürüdüğünü görmeyiz...
Hiçbir şey gidermez buruk yalnızlıklarını.
İşte şimdi bu kağıtla göz gözeyim,
gözlerimdeki yaşla, kendime yazıyorum...
kime uzattıysam kalbimin fırtınasından yansıyan soğukla kuruyan ellerimi, herkes yaşlı bir ağacın gölgesinin serinliğine terk etti beni...
Tüm dünya vurdumduymazlığıyla, ölüme mahkum benimle..
devirececeğim kapitalist düzeninizi,
tek tek yakacağım haksız plaketleri,
yer gök şahidim olsun ki..geçmişin hüzünle harmanlı umut tozlarıyla, geleceğin duvarlarını yıkacağım !
Şiir güzel falan da valla hakkımı helal etmem