Bunca karmaşa, bunca duygu ve işte bu korkunç ahenk. Sahi, olmasaydı... Varoluş öykümüz şekillenir miydi? Yahut gerçek bir hikayenin sahibi olabilir miydik? İnsan çoğu zaman akan bu nehre kendini bırakmalı. Bu halıyı, biz ince ince dokumak istiyoruz. Muazzam düzen hırslarımızda. Asıl tabiatımızda bu olgu yok. Neticeyi bildiğiniz bir yolculukta ise tüm düzensizlik, kaygılar ve fazlası boşadır. Günün yirmi dört saat olduğunun farkında olanlar ile akışta öylece duranlar asla farklı değil. Bir taraf gün bittiğinde geceye sığınıyor diğeri gündüzden kaçıyor. Fakat format aynı, netice değişmiyor. İyisi mi kucaklayalım kaygıları, şanssızlıkları, hüzünleri ve sevinçleri. Tezatlığın kanununu yazan bu kitaba sarılalım. Hikayenizin karmaşası, varoluşunuz demektir. Varım demenin yolu bazen işleyişi kabul etmekten geçer. Ve başkaldırı sağlıklı bir şuurla yapılmadığı sürece, yaşamda daima mağlubiyet verir.