Hınca hınç bir akşam
Ufakta bekliyor perişan yalnızlığım
Münferit bir suçlusun sen
Katilisin gençliğimin
Sakla kollarını görürsem tekrar koşarım
Sakla kitaplarını
           şarkılarını
                 inancını
Sakla yekpare süngü gibi saplanan
Yalandan doğma katır inadını


Gösterme bana, kaldıysa insalığın
Çek gözlerimin önünden
           Venüs’le olan yakın ahbaplığını
Ah yok muydu o kızılı kızıla
           siyahını siyaha utandıran saçların
Beni hapis ettiğin altmış metrekareye
           yıllarca hesap sormalıyım


Var olan bütün güzellikler seni bulmalı
Bulmalı kahverengi gözlerinin içinden
           merhaba diyen bir külçe altın kadar saf
                 ve içten sarı gözbebeklerini
İlk öpüşmemize bir sokak lambası tanık olmuştu
Ben kapıdan son çıkışımda
           ne duruyordu yağmuru gözlerimin
                 ne de dudakların altında sokak lambasının      


Sonra bütün bu yeşillerin
Aslında daha da yeşil olduğunu
Ve kalıplaşmış bütün bu binaları
Yalnızca nefes darlığı olarak kabul etmem gerektiğini 
                                                anlıyorum
Anlıyorum ve arttırıyorum
Hep söylediğim gibi ben ölümle çok yakışıyorum.



Enis