belki birkaç kelime canlanır yine kafamda
kara bulutların ardından gelen ışık misali
bir öksüzün umursamaz tavrındaki o gerçek
öylesine bir yalnızlık ki, kalabalığı hiç edecek
hür bir kuşun kanatlarından süzülen rüzgar
aklımdakileri alıp götüren bir his var
eski bir tat, ömrünü doldurmuş bir roman
sarı saçlarından akan nehirler hiç durmayacak
kan akacak ve gerçekler tokat gibi çarpacak
duvarlar aşılamazmış gibi uzanacak
tüm dünya karşı safhada yer tutacak
karanlığıma onun eli uzanacak, elimi tutacak
Yorum Bırakın