Elleri ardına kadar açılmış
İskarpinleri göbeğiyle eş değer uzunlukta
Bakkal amcanın oğlu, Veli
Yıllar önce alınmış içeriye
Bir gazete küpürü bulmuşlar
           her daim sol omzuna astığı
                    deriden bozma kol çantasının içinde
Bakkal amca keyifli, oğlu dönmüş diyorlar
Velinin sol ayağı sekiyor
Sekme Veli, Baban göz ucuyla sana bakıyor


Üst tarafta annesi duruyor Velinin
Annesi perdenin arkasından
           sol gözündeki tek damla yaşla beraber
                    velinin sol bacağını izliyor, ağır ağır
Yapma demiştim Veli, gitme demiştim Veli
Soysuzdur kahpelerin dölleri
Satar vatanını ağlatır anneleri
Devlet bilmez kim düşman kim öteki
Annen söylemedi mi sana Veli
Bir ‘’Deniz’’ kurudu bu topraklarda
Seni sömürürler bir mavzer tabancasının kurşununda


Veli sol bacağına asker selamı verip
Annesine doğru dükkanın yanındaki apartman kapısına ilerledi
Gitme Veli
Görürsen eğer
           terhis ederler
                    sol bacağının geriye kalan her eklemini
Annesi yatalak olmuş anlayacağınız Velinin
Yazıyla tam on iki sene evladını göstermemişler
Velidir, aksak zaten demişler                                     


Veli bir intihar komandosu gibi araladı
          apartmanın yıllanmış demir kapısını
İlk basamak zor gelmedi
İkicisini kabullendi
Üçüncüde hatırladı
Hatırladı bir sorgu gecesinde
          sol bacağından yediği
                    Trabzon işi işlemeli dikiş tutmazı
Veli sol bacağından ilk defa üçüncü basamakta vazgeçti
Yine sol eliyle tuttu merdiven demirini
Kalkıp dördüncü basamakta annesine ilerledi
Belde sokak numara on iki daire üç basamak yirmi iki
Veli kapıya doğru elini kaldırdığında yüreği ürperdi


Kız kardeşi feryad figan açtı kapıyı
Veli bağrına bastı en son bıraktığında
         kıçında bezle dolaşan lüle saçlı Leylasını
Veli ‘’-Anam nerede?’’ dedi
Sustu kardeşi gözleriyle işaret etti
Seke seke ilerlerken en son oturma odasında rastladı
         eli ayağı tutmaz, sol gözünde tek damla yaşla bekleyen
                   gözleri fal taşı gibi açılan oydu işte, oydu Velinin anası
Veli bir nefes alıp sarıldı Annesine
O zaman ne memleket kaldı, ne de vatan gözlerinde
Kolunu kaldırıpta sarılamadı Annesi
         yazıyla on iki sene göstermedikleri bebesine.


Ertesi sabah kimse bulamadı Veliyi
Erkenden uyanmış evden öyle çıkmış diyorlar
Leyla Bakkal Amcaya abim nerede diye soruyor
Bakkal Amca dükkanı açmıştır diyor
Veli dükkanda yok.
Bütün mahalleli Veliyi arıyor sadece annesi evde kalmış
Mahallenin caddeye inen kısmında bir köprü var
Yolun sonu sahile çıkıyor
Veli köprüye kendini asmış diyorlar
Bakkal Amca kalp krizi riskini göze alarak
        sekmeyen sol bacağıyla birlikte köprüye koşuyor
Leyla bu sefer kederden feryad ediyor
Hasır bir halatla kendini asmış Veli
        ismini asla vermeyecekleri köprüye
Değer miydi Veli
Şuncacık kız kardeşini feryad ettirmeye.


O gün annesi de öldü Velinin
Elleri ardına kadar açılmış
İskarpinleri göbeğiyle eş değer uzunlukta
Bakkal amca
Sırtladı tek tek cenazeleri
Leyla helva kavurdu
Kırk gün yasin okundu
O evde en son sadece yasin okundu




Enis