Yatağımın kapıya bakan köşesinde sis perdesi var, sürekli bir savaş ay teşbihinde bulunuluyor bana. Kötü mizah. Sevgili cin geleceksen tam zamanı, iç yaralarımı saramıyorum, bende bıraktığı bu cenazeyi kaldıramıyorum. Kısmet değilmiş diye çığırılan herhangi bir rakı akşamında tam karşımda belirseydi eğer inanıyorum ki iki duble rakının verdiği ahmak cesaretiyle onu kendime aşık ederdim. İlk seferinde insan heyecanlanıyor bilirsin sürekli bir otobüs kaçırmış gibi tekleyen nefesler ve çaresizliğin fiilen gözbebeklerine yansıması her erkek bireyin kolayca idare edebileceği bir şey değil. Her erkek birey ilk görüşte aşık olmuyor, ‘’Yasadışı’’. 

        Mesela çoğunuz Küçük İskenderin sıklıkla Nazım Hikmet’i mezarı başında ziyaret ettiğini bilmezsiniz. Üstüne, bembeyaz bir kağıda özlem dolu bir mektup yazıp (zannediyorum Vera görmesin diye hafif kenara sıkıştırmış) varlığından haberi dahi olmayan insanların onunla alay etmesine göz yumarak. Sevgili İskender tıp fakültesini beşinci sınıfta terk ettiğin için sana minnettarım. Ayrıca Umay hanımı öpmek her yiğidin harcı değildir.

        Şimdi bunları gözlerinden bir an ayrılmadan, aksak bir tempoyla ve sesim viski ile cigaranın beşik kertmesinden iz bırakılmış bir halde çıkarken anlatsam sana, ne yapabilirdin Müjgan.

Söyle hadi kısmet değilmiş de, kendimi kandırdığım bin sekiz yüz küsür gündür söyledikleri gibi. Kısmet değilmiş. ‘’-Değilmiş Müjgan.’’ Şimdi ben kırkını asla çıkaramadığım ve ondandır ikinci adımı hiç kullanmadığım Yasin’i bu akşam da okumayacağım. Öldürdüğün aşkımı yıkatmayacağım gassala, seni gömmeyeceğim Müjgan. 

      

Enis.