Çok Saygıdeğer;

Bu sessizlik hiçbir değişimi tetiklemedi. Sadece yeni şeyler deniyorum; mesela sorunları göz ardı edebilmeyi, daha az uyku ve daha çok işi, psikolojik olarak soğukkanlılıkla iki şekilde oynayabilmeyi (bu kısım iş için gerekiyor), motor sürebilmeyi ve birtakım parasal işleri... Yani bana oturmayacakmış gibi olan ne varsa. Ama enteresan bir şekilde üstesinden geliyorum inanır mısın? Bazı ağrılara vesile olsa da sayesinde o çocuk hevesiyle yaş aldığımı göz ardı edebiliyorum. Şimdi de bu kör hevesle yeni bir şey deneyeceğim;

Ama sen bilirsin, bu şekilde rahat edemem.
Ben öğrendim, bu yorucu molalar akılda bulunmaz.
Kaç zaman geçse hayat telaşı, es geçemem.
Dinlenmek bu değil, cevap suskunlukla aranmaz.
Bugün bir değişiklik yapıp çapraz kafiyeye başvuruyorum.
Kafka, olağan olan yıllara yaraşır mı?
Nasıl olur diye gamlanmadan hızlıca karalıyorum.
Söyle, hatır bilen çirkine aldırır mı?

Sorular seni kovalarsa bunları ışık farzet.
Bildiğimi kucaklamak kollarımda yük değil.
Düşündüğün bir yeri düşünmeden terket.
Duru zihin nasılsa işte sen de öyle sevil.
Evet çok beceremedim kaidelerle yazmayı
Ama denemeden ölemem yolların her türlüsünü
İki kulak kesildin, sevmedin dert almayı
Ne yapsam durduramadım yaşamak dürtüsünü

Şimdi geçti önümden yalnızlığın her demi
Bir metroya biniyordum sen kitap aldığında
Baktım öyle gizledim, kitledim ben de seni
Ben şanslı bir kuldum, bulunurken duvarında
Sorulabilir neden diye öyleyse bu manzara
Söylemiştim, hiçbir şey bilmiyorum sanırım
Aslında kırgın bir hesap var aramızda
Bin kilometre öteden inan seni tanırım.


M.