Hayatımın en insanca, en merhametli bölümünde değilim.

Dikenler batıyorsa gül hemen peşindedir.

Ama muhakkak ilk taşı günahsız atar, tam ortada bekliyorum

Dengeyi yakalayabilen herkes benim gözümde iyidir, güzeldir, sadece yaşamaya çalışıyordur, buna saygı duyarım.

Yerinde ve aynı kal.

Düşündüğün bir yeri düşünmeden terket.

Şimdi bir hiçliğe bile meydan okuyamıyorum.

Bu alelade acılığın sırtımızı bir platin gibi dik tutmasını marifet mi sayacağız şimdi?

Yine de sen bana bakma, bunların çoğu kendi içimde bir anlam yaratmak ve ona tutunmak için başvurduğum favorim olan mübalağa sanatından geliyor; ne yapayım.

Kafka, güneş ve aydınlıkla ilgili her şey yüzüne sirayet etsin.