yankılanır binbir gecenin hüznü kederi
kelimeler yetersiz dağarcığımda
küstah bir kahkaha sarmış dört yanımı
güneş doğacak tüm ayazların ardından
gülmekten yoksun bir halk için hokkabazım
velhasıl yıkılan bir binanın en alt katıyım
sessizliğin içinde kayıp bir narayım
ölümü yaşamdan ayıran o zarafetim
hayallerim sahte çiçekler kadar canlı
soluduğum nefesten aldığım cesaretle yaşadım
nice çirkin sıfatlar edindim inanırken aşka
çırpınıp durdum, reddedildim hep en baştan
düşüncelerimden kaçtım ve sığındım yalnızlığa
nice devran gezsem de buldular beni bir başıma
koca bir halkın isyan içinde ayaklanması gibi
tek başıma karşı çıktım içimdeki başkasına
Yorum Bırakın