Ruhumu, içindeki taşkınlığı hiç yansıtamamış bir sağırın çaresizliği kuşatmış..
kalbimi, yeryüzüne düşse dehşet yaratacak bir şimşek kaplamış.
Öyle ki, amansız bir hastalığa yakalanmışım..adına "umut"dedikleri..
Umut, yüreğimdeki iç çekişlerden öyle senfoniler yaratmış ki, bir ışık ararken gecenin koynunda, parıltısı sönmeyen ay bile kıskanmış...
Tüm bunlar yetmemiş senin gülünç yalanının tutsağı olan aşka ortak olmama.
Öyleyse, gökyüzünün bile bu çürümüşlüğe ağladığı kentte, imkansızlığın biçtiği kefenimle gözlerimi yumuyorum..gözümden akan son damla yaş, veda çiçeklerimin suyu olsun, can bulsun..Ben gidiyorum,
ben ölüyorum !
Yorum Bırakın