Küllere bulanmış halde; ateş üstü camda yürüyor gibi şimdilerde ruhum

Aklım binbir parçaya bölünse de kör bir kurşun gibi deler geçer göğsümü zaman

Farkında olmadan karanlığında dağılır sonrasında ruhum

Binbir yıldıza dağılır nefeslerimin ulaşabildiği yere kadar

Hangi köşede saklansam da bulur beni iyiliğe inanmışlığın yarattığı kahrın ıssızlığı

Hangi ilmeği geçirsem de boynuma bir türlü ölemem, kaçamam hasımlarından karanlığın

Elimi kolumu bağlar bir karabasan

Çöker üstüme; inanmışlıklara savurur beni her vazgeçişimin ardından zorla

 

Bir terazi ister ellerim; gök maviyi koysan da kana bulanır diye korkarak

Kimselerden medet ummayarak bir uçurum kıyısına dikilir yumruklarım

Sıktıkça kan akar, kül uçar denizlere doğru saydam birer yaşın omuzlarında

Ne yapsam ne etsem bileklerim zincirlidir.

Atsam kendimi asılı kalırım uçurumunda gençliğimin

Vazgeçmek istersen kendimi her gün daha bağlı bulurum bu topraklara

Kör karanlıklarında dolaşır, okkalı küfürler ederim yaşadığımız hayatlara

Ama ki elimden bir alsalar bu hayatı, işte o gün bu mavi gökyüzünü kanlı bir bayrama çeviririm

 

Artık eskisi gibi rüyalar görmüyorum

Suçlamıyor beni sevdiklerim

Ağlamıyor bir zamanlar aşığı olduklarım

Omzuma yaslanmıyor sarı benizli tenleri

Bayrak taşıyorum artık kabusların ortalarında

Bir cehennem bombası patlıyor kulaklarımda sağır etmek arzusuyla zihnimi

Uyanıyorum. Her şey aynı kalıyor

 

Herkes yalan söylüyor sevgilim; kimse iyi değil

Üstelik

Bunca ateşten ibaretken dünya

Bir başka cehennemi aramak boşa

 

Bursa - 2023