Kimse bilemeyecek içimdeki yalnızlığı. Her geçen gün ruhumun çürüme kokusunu kimse duymayacak..

Var olan ben miyim yoksa çevremin yansıması mıyım bilmiyorum. Bu yüzden kimseden bilmesini beklemem.ben biliyor muyum ki ?

Bazı duygular gösterilmez . Kim öğretti bunu bana bilmiyorum ama daha çok ufakken bile tuvalette banyoda ağlamayı bilirdim ben . Annemden ve yahut babamdan geçem çirkin bir gendir belki bu . Buna bile kafa yoracak mecalım yok . Benim bana yardımım yok . 

Ufak bir serzeniş koyduğum tüm duvarları yıkacak gibi. O kadar sert değiller demek ki . Ama neden daha önce kimse o duvarları geçemedi o zaman ? 

Bunları yazarken bile suçluyum. Kimse bilmiyor . Bilmeyecek . Yıllar sonra bile bu yazılanlar sadece bana kalacak kirli yazılar olacak . Çünkü ben senim. Senin yansıman .