Hala acı duyuyorum bu düşündüklerimden dolayı. Bencil miyim? Şükretmiyor muyum ? Fazla mı istiyorum ? Oysa ben hayatımın hiçbir kısmında dahasını isteyen biri olmadım ki . Sıra bana gelmiyordu çünkü.. çocukluğum kayıp benliğim ve kendimi zoraki büyütmemle geçti ..o zamanlar neyi isteyebilirdim ki? 

Her şeyin farkında olmak ama kendi ihtiyaçlarını görememek bir çocuğa göre miydi ? Bana öğretilen ile yaşamak, yetişkin baharı da böyle yaşatmak mı demek oluyordu .

Kurduğum büyük cümleler duyanlarda kalsın ben ezildim onlar altında . O cümlelerin yansıttığı kadar büyük değildim çünkü ben daha ufaktım.. 

Şimdi ise yetişkin ben çocuk benin altında kalıyor . Hesaplar soruluyor artık. Oysa yetişkin ben bile bilmiyor kimdir bütün bunların sorumlusu?