ansızın daldığım günaşırı düşlerde buluyorum kendimi. saat bayağı geçmiş, pencereden esen rüzgar masadaki sayfaları yere düşürmüş. benim için önemli notlar, birçoğu seni anlatan şiirler, bazılarıysa kendime söylemeye çekindiğim ancak odanın boşluğunda, duvarlarında yankılanacak naralar. yarısını okuduğum oğuz atay romanı baş ucumda bekler durumda. yıpranmış epeyce, içinde de bolca karalama. aklıma yazamadığım o güzel cümlelerin altını çizmişim. güçten kuvvetten kesilmiş gibiyim. bu kadar zamandır benden beklenen şeylere eğilimim vardı, şimdiyse kendi yolumu çizmenin peşindeyim. tabii yol gösteren ve yolu giden olmak kolay değil. eski günleri hatırlayıp gülümsemek içten bile değil. ye, iç ve yat, zaten hayat bundan ibaret değil miydi? hayır değildi elbet. farklı zevkler ve tatlar vardı değil mi? bunların hasretiyle yoğruluyordu insanlar. ben de birkaç kez tattım bazı zevkleri ve hatta bazen düşünüyorum eskileri, seni. yağmurun bastırdığı o bahar günü tutmuştun elimi. elim her zaman soğuk, seninki ise sıcacık olurdu hani. dudakların ıslatırdı yanaklarımı ve dudağımı. kalbinin sıcaklığı vururdu göğsümden içeri. artık önemi kalmadı bunların, hatta o günün sonundan belliydi. bilemezdim o vapura binip bana bir daha dönmeyeceğini. şimdilerde aynı sahilden her geçişimde o banka oturur ve sigara eşliğinde bir süre izlerim vapurların gelişini. sanki içinden sen inecekmişsin gibi. oysa gelsen de ben, eski ben değilim, seni güzel anılarla değil, terk edip gidişinle hatırlayan biriyim. kendime döndüğüm yalnızlığımdayım. insan kendi yalnızlığına sıkıştığında kendinde sahip olduğu iyi veya kötü her şey ile karşılaşıyor. kendimce isteklerim oluyor elbet, doğruluğundan emin olamadığım birçok şey. ancak iki seçenek arasında kalmamayı öğrettim kendime. seçtiğim yolun sonunda diğeri aklımda kalmasın diye. günün sonunda her şeyin unutulacağı gerçeğini düşünüyorum. büyük acılar, pişmanlıklar, aşklar. her biri ölüyor zamanla ve yok oluyor. insan yaşadığının biteceğini ne kadar çabuk kabullenirse o kadar gerçek yaşıyor. hem elinden geleni yapıp iyileştiremediğin şeyleri bırakmak, onu terk etmen gerekiyor. yeni bir yola başvuruyorum ve eskide kalan insanlarla artık tanışmıyorum. eskide kalan anıları anımsamıyorum.