Bazen korkarım ıssızlığa adım atmaktan ,ıssız olmaktan ve ıssız kalmaktan 

Kendimi görürüm orada yalnız,bir başına ve korkak 

Korkunun acele faydası var mıdır? sanmam.

Ada olmak daha da korkutur beni,nasıl terk ederim anıları nasıl bırakırım onları bir başına,sahipsiz

Anlamaz mıydım,inanmaz mıydım kadere peki neden korkardım ıssız olmaktan?

yalnızlığın şefkatli kollarına alışmış mıydım yoksa donmak bana mı tatlı geliyordu ?

Kalır mıyım o şefkatli kollarda yoksa bir gün erir miydim sonsuzluğa ?

Daha başka kaç yaşamda bulunacaktım daha kaç kere düşecektim bu ıssızlığın kollarına ?

başkalarının hayatlarını ödünç alıp bir kere daha mı şefkatli kollarında nefeslenecektim 

o huzur keser nefesini.

bundandır hep kaçışlarım huzurdansa şefkati seçişlerim...