Herkese selamlar, umarım çok çok iyisinizdir. Bugünki konuğum sevgili Can Güngör oldu. Şarkılarındaki melodileriyle ve işlediği temalarla hepimiz etkilendik ve etkileniyoruzda. Hem benim merak ettiğim soruları hem de sizin merak ettiğiniz soruları kendisine sordum :) Bu defa muhteşem sohbetiyle Can Güngör karşınızda, buyrunuz :)))

 

1-) Merhaba, nasılsınız? Umarım çok iyisinizdir. Öncelikle Can Güngör müziğe ve müzik yapmaya nasıl başladı?

Çok teşekkürler. Herkes kadar iyiyim. Umarım siz de iyisinizdir.
Müzik beni kendine 7-8 yaşlarındayken bir televizyon reklamında duyduğum ‘Queen - Show Must
Go On’ şarkısıyla aşık etti. Sonrasında peşine düştüğüm kasetler; evde tenekelerden, koltuklardan
düzdüğüm davul setleri; ordan metalciliğe hızlı bir geçiş; sınıf arkadaşımla kurduğumuz iki kişilik
‘dev’ grubumuz; okul orkestraları; cahil okul yönetimine rağmen katılıp dereceler aldığımız müzik
yarışmaları vs vs. Baktım ben burada kendimi var edebiliyorum, Bilgi Üniversitesi’nin müzik
bölümünü kazanana kadar peşine gittim bu işin. İyi ki de gitmişim, başka nasıl ben ‘ben’ olurdum
hiçbir fikrim yok.

2-) Geçtiğimiz günlerde çok muhteşem bir proje olan “çak/ARAZİ” adında bir akustik performans
projesi yaptınız. Bize bu süreçten bahseder misiniz?

Yine çok teşekkürler. O proje aslında 2021 yılında yapıldı ama bazı teknik/büroktratik sebeplerden
Youtube’a tekrardan gelmesi zaman aldı.
Sular Dar albümü sonrası konsersizlikten deliriyordum ve albümü tanıtmak için de bir şeyler
yapmam gerekiyordu. Videonun yönetmeni Muhtar Pattabanoğlu’yla yeni albüm için bir canlı
performans videosu yapma isteğimi paylaştım, o da hayalime ortak oldu sağolsun. Çıplak Ayaklar
Kumpanyası ve Mihran Tomasyan’la yollarımız hep tatlı tatlı kesişir. Onların İznik’te şahane bir
arazide bir girişimleri oldu, Muhtar orada yapalım bu işi dedi. Keşif için gittiğimizde -şu an grup
arkadaşım olan- Büyük Ev Ablukada’dan Cem Yılmazer’le denkleştik orada. O da oradaki arazide,
aslında misafirhane olarak tasarlanmış olan minik kulübeyi işaret etti bize. Oradaki sıkışık kurulum
hissinin ilginç olacağını söyleyip bizi ikna etti. Sonrası bir sürü insan, bir sürü prova ve oradaki güzel
hatıralar. Dışarda Kış çalarken başlayan karı unutmam mümkün değil :)

3-) Şimdi de en çok sevilen parçalarınızdan biri olan, her dinleyenin kendinde bir şeyler bulduğu
şarkınız “Yalnız Ölmek” şarkınızdan konuşmak istiyorum. Açıkçası çok güzel sözler, muhteşem
ötesi beste… Şarkının oluşum süreci nasıldı?

Silik Düşler albümünü kaydederken yazdım aslında Yalnız Ölmek’i. Stüdyodan eve dönerken bir
anda şarkının girişini mırıldanmaya başladım. Eve gittim gitarı elime aldım ve sabaha kadar şarkıyı
bitirdim. O kayıt hala duruyor Soundcloud’da, birileri Youtube’ filan da yüklemişti sonrasında.
Resmen yayınlanması 2016’yı buldu. Bir sürü versiyon kaydettim şarkıya. Bir sürü başka insan
miksledi beğenemedim, sonra başına oturup kendim miksledim günlerce. Masteringi için bile A/B
test yapmış bir ‘iflah olmaz’ım. Çok ilgi gördü şarkı. O dönemin hit dizisi Çukur’un bir bölümünün
sonunda şarkının tamamını kullandılar. Listelere filan girdi şarkı bi’şeyler oldu. Şarkıyı bir basamak
gibi kullanıp bambaşka bir kariyer inşa edebilirdim. Endüstrinin istediği bu olurdu. Benimse Yalnız
Ölmek’ten sonra yayınladığım ilk şarkı, dinlemesi epey zor olan, progresif rock’tan esintiler
barındıran Teselli oldu. Şimdi bakınca hem komik, hem da tatlı buluyorum bu tercihimi.

4-) Biraz da canlı performanslarınızı yani konserlerinizi konuşalım istiyorum. Öncelikle
konserdeyken yaşadığınız en ilginç olay neydi? Ve sizde yeri ayrı olan konseriniz hangisiydi?
Neden?

Böyle şeyleri hatırlamakta hiç iyi değilim. Bahsetmediğime pişman olacağım bir sürü şey gelecek
aklıma sonradan kesin. Aklıma ilk gelen: Çıplak Ayaklar’a destek günleri gibi bi’ konser serisinde
çalmıştık. Uçurumlardan çalarken Mihran ve dansçı tayfadan 4-5 kişi sahneye çıkıp doğaçlama
dans/performans arası bir şeyler yapmışlardı. İnanılmaz güzeldi. Derslerde Mihran kullanıyormuş
şarkıyı, o yüzden dur-kalkları vesair iyi biliyorlardı. Sahnede rastgele bi’şekilde gelişen muhabbet
sonrasında onların katılımıyla şarkıyı çalıp söylemek muhteşemdi.
Yeri ayrı olan konsere gelirsek, sanırım bahsetmem gereken konser; 2020 yılındaki İKSV Caz Festivali
konserimiz. Sular Dar albümünün çıkışıyla, bütün dünyanın eve tıkıldığı pandemi aynı döneme
denk geldi. Albümü bol bol çalmak, turneler yapmak isterken evde mercimek çorbası yaparken
bulmuştum kendimi. Sonrası ağır bir depresyon, varoluşsal sancılar vesaire. Bazıları halen
grubumda olan muhteşem müzisyen dostlarımdan yeni bir grup oluşturdum. Provalar hepimize ilaç
gibi geldi. Kimsenin doğru düzgün başka bir işi olamadığı için bol bol prova yapabilmiştik ve
hepimiz bundan çok mutluyduk. Resmen kendimizi müzikle iyileştirdiğimiz bir dönem oldu.
Konserin kendisi de müthiş geçti. Seyirci, sahne, ambiyans; hava bile ayrı güzeldi sanki o gün.

5-) Ben daha önce bir konserinize gelmiştim ve orada bir şey fark ettim (şimdi diğer müzisyen
arkadaşlarım alınmasınlar lütfen ☺); siz dinleyicilerinizle çok uyumlusunuz yani muhteşem bir
kimya olduğunu fark ettim. Siz bu konu hakkında neler düşünüyorsunuz?

Ben de bu konuda acayip mutluyum. Bunu dışarıdan birisinden duymak da ayrıca mutlu etti.
Sanırım az, öz ama müthiş bi’ dinleyici kitlem var. Bu hep böyleydi belki de ama ben yeni yeni
bunun keyfini sürmeyi becerebiliyorum. Konserin seyirciyle birlikte yapılan bir şey olduğunu yeni
idrak etmiş olabilirim. Dinleyenlerin ilgisi, katılımı, alkışı, eşliği vesair konserin değerini belirleyen
şey oluyor. Bizim konserlerde ‘karavana’ kimse olmuyor galiba. Herkes şarkıları dinlemeye, bir
derdi bölüşmeye gelmiş gibi geliyor bana. Böyle olunca oradaki herkesi yakınım gibi görüyorum ve
ilk alkıştan sonra acayip rahat hissedip, kendimi akışa bırakabiliyorum.

6-) Biraz gelecek planlarınız hakkında konuşmak istiyorum. En büyük hayaliniz nedir? Mesela bazı
müzisyenler Harbiye’de sahneye çıkmak ister, bazıları da sevdikleri sanatçılarla düet yapmak ister.
Sizin planlarınız nelerdir?

Galiba böyle hayallerim yok benim. Şarkı yazmak varoluşumun vazgeçemeyeceğim bir parçası
artık. Bunu hevesim, gücüm yettiğince sürdürmek istiyorum. Harbiye’de çalmak elbette çok isterim
ama bu benim edimlerime yön veremez. Türkiye’de şartlar belli açılardan iyileşirken, belli açılardan
da zorlaşıyor. Benim gibi konumlandırılması kolay olmayan müzisyenler için şartlar biraz daha
zorlaştı gibi geliyor bana. Prodüksiyon, aranjman ve davul çalmak gibi altın bileziklerim olmasa
sadece kendi kariyerimle hayatımı sürdürmem çok zor. Bu işleri de yapmayı inanılmaz sevsem de,
kendi müziğimin terazide ağır bastığı bir hayatı arzulamıyor değilim.

7-) Açıkçası biraz ülkemizde festivallere hatta müziğe karşı alınan yaptırımlar hakkında konuşalım
istiyorum. Biliyorsunuz uzun süredir müziği kısıtlamaya çalışan bir sistem koymaya çalıştılar. Sizin
düşünceleriniz nedir?

Jakuzi’den geliyor; Koca Bi’ Saçmalık. Memlekette maruz bırakıldığımız bir sürü saçma şey gibi, bu
konu da neresinden tutsak elimizde kalıyor. Bu yasakların arkasında yatan niyeti ve zihniyeti
biliyoruz, tanıyoruz. Birbirine değemeyen ve suni olarak yaratılmış, kabartılmış iki ayrı uç var bu
ülkede. Bir gün bu uçların olmadığı bir ülkenin hayalindeyiz.

8-) Bu yılın son yarısına girdik. Oldukça da yoğun bir programınız vardı. Bu yılın son çeyreğinde
dinleyicilerinizi başka projelerle buluşturmak istiyor musunuz?

Henüz 40 olmasam da, 40 yaşında bi’ gruba girdim diye dalga geçiyorum kendimle. Bilmeyenler için
Büyük Ev Ablukada’nın son albümü Defansif Dizaynın eş-prodüktörüyüm ve artık grubun bir
üyesiyim. Konserlerde beni davul başında görenler şaşırmasınlar :) Son bir buçuk yılımın büyük bir
çoğunluğu, bu albüm dahil olmak üzere başka müzisyenlerle yaptığım prodüksiyon çalışmalarıyla
çok yoğun bir şekilde geçti. Halen tamamlanmamış işlerim var, onları da bitirip biraz kendime ve
kendi şarkılarıma vakit ayırmak istiyorum. 3’üncü albümü lafını artık geçirmeye başladım; hem
zihnimde, hem de dilimde. Sular Dar’dan bu yana çok fazla şarkı birikti ve artık yavaş yavaş o
şarkıları bir sepette toplama faslına geçiyorum. Beni heyecanlandıracak, hayal kurduracak bir
çerçeve, bir müzikal yol bulmaya çalışıyorum.

9-) Röportajımızın son sorusuna geldik. Bu muhteşem röportaj davetimi reddetmediğiniz için
teşekkür ediyorum. Son olarak dinleyicilerinize söylemek istediğiniz bir şeyler var mıdır?

Ben teşekkür ederim. ‘Bizi seviyorum’ demek isterim dinleyicilerime. Konserlerde birlikte
söylediğimiz yerlere bayılıyorum ve karşımda pür dikkat dinleyen güzel insanları gördükçe
sahneden inesim gelmiyor :) Herkese sevgiler.