Sancılı. Bağırıyor, kızıyor sanki bir şeye. Kırmızı görmemi sağlıyor. Bazen mavi, bazen pembe. Kırmızı çok sancılı. Gerçekliği kaldıramıyor sanki kırmızı. Saf bir kırmızı. Arkadaşım o benim, acıtan bir arkadaş. Diğer renkleri sevmiyor kırmızı, düşman onlara! Kim bu kırmızı? Nereden çıkıp geldi topraklarıma? Diğer renklerin neyini sevmiyor ki kırmızı? Büyüyor, sanki beynimi ele geçirmek istiyor. Gözüme düşen bir kan damlası mı bu kırmızı? Yoksa içinde boğulduğum bir kan gölü mü?! Sıcacık, dokunuşu sıcacık. Kırmızı gibi. Dudakları sıcacık, kırmızı gibi. Gölde oturuyorum şimdi. Ay ise, kırmızı sanırım.. Her şey kırmızı mı artık yoksa? Göle bakıyorum, o da kırmızı. Her şey kırmızı mı artık yoksa?! Mavi nerde? Sarı nerde? Mor nerde? Annem. Annem nerde? Kokular da mı kırmızı artık? Peki ya sesler? Kırmızı bir çığlık gibi mi artık tüm sesler? Bir kaltağın kanı bu ya da bir hainin kanı. Kirli bu kan, kirli kırmızı. Kirli kırmızı ayı kanatıyor bu gece. Erimeye başlıyor ay, sakin ve durağan. Boş satırlarıma kırmızılık katıyor. Mürekkebim bile kırmızı akıyor artık. Ancak, korkunçtur ki, ellerimdeki kan kırmızıya dönüşen gecenin saf karanlığını çalmış. Yalancı kırmızı...
10
İçerik15
Takipçi2
Takip1,453
Okunma
Yorum Bırakın