kurak bir bahçe misaliymiş kendisi
yağmursuz çölde açan çiçek
ruhu yalnızlık doluymuş derinlerde
uçmayı hiç öğrenememiş bir kelebek
hor görülmüş ve soyutlanmış herkesten
ılık gün ışığı vurmuyormuş gözlerine
kalbi bir gün durmuş ve atmaz olmuş
yaşamayı sadece düşleyebiliyormuş
korkunç gürültüler varmış kafasında
hiç susmayan sesler duyarmış
öfke dolu bir nara olur, sonrasında kaçarmış
bir kez gülse bin kez ağlarmış
Yorum Bırakın