Ana ağlıyor! Ana yalvarıyor sana! Unutmuş tanrı bizi! UMURSAMIYOR! Ananın yakarışları, duaları kulaklarımı tırmalıyor. Tanrı yine duymuyor! Elleri kınalı, başı eşarplı ana tanrın seni umursamıyor! Çocukların çoktan şeytanla ebelemece oynadı! Sen ana, sen geride kaldın! Ey aşıklar, ya siz? Sevgilinin dokunduğu yer kanıyor! Aşk değil bu! Siz sadece seviştiniz! Ben kitap okumam, bilmem edebiyatı şiiri! Cahilim ben, zır deliyim! Kim değil ki ha? Göz yaşları dökülür, her zaman dökülmüştür. Nerede o damlalar? Sanki hepsi sırtını sıvazlar! Gitti hepsi, terk etti bizi! İnsanlar gibi yok oluyorlar! Yıkanıyorum duygularımla, insan olmak için! Sebepsiz gülüyor, sebepsiz ağlıyorum! HİÇBİR SEBEBİM YOK! Ben insan oluyorum! İnsan olunca görecek herkes, tanrıya tecavüz edip melekleri öldüreceğim! Karınca misali insanlar, hepsinin üstüne basacağım! Kraliçe arı, sıra sana da gelecek. O kölelerinden çaldığım balın içinde boğacağım süslü götünü! Aşık olacağım sırf yatağıma almak için! Doğuracağım, bebeği ölümüne boğmak için! Duygularımla yıkanıyorum, duygularımı içtim ben! Görkemini savuracağım! Aşk sıçacağım! Gözlerimden kahkaha çıkacak! Ağzımla ağlayacağım! Konuşmam ben, beni yaratanla. Kitabını yırtacağım! Ey ana! Ben geberince etme tek bir dua! Dirilir seni gömerim o bok çukuruna! Ey öğretmen! İstemem vereceğin bilgiyi! Cahilliğin amına koymuşum ben!