korkarım
üzüntülerim taş koyacak yoluma
ağlarım, gecelerce
sessizce...
önümü göremez bir şekilde
belama koşar adım
hissizce.
nerede bu mutluluk, belki huzur?
neredesin?
cesaretin varsa söyle kırılan kalbin tesellisini
bir gün uzaklıkta başkasına sarılan bedenini
anlat, anlatabilirsen
geleceğe dair düşlerini
beni de dahil ettiğin tüm o hikayeleri
ya da sus, susabildiğin kadar
çığlıkların dolup taşsın bedeninden
kırılıp dökülsün el ele yürüdüğümüz o yollar
hiç uğruna anlam yüklenen o tahta banklar
sessizliğinde boğuluyorum
yalnızım ve üşüyorum.
Yorum Bırakın