I.

Yeni başlangıçların ardındaki heveslerin
zemberek kuşunun tüylerini yolmasına benzer acılara
gebe oluşunu neden geç anladım ki
 
Benim kaybedilmiş bir kimliğimin olmasının şaşkınlığı bir tek bana ait
Yorgunum diyorum ve yorgunluğumun hazin tınısı ne sesimi ne de bendimi aşamıyor
Şöyle bir alttan niyetsiz esen rüzgarla sendeliyorum
Düşüşüm yerde oluşumdan dolayı canımı acıtmıyor ya da pek fazla acıtmıyor
Hiç işte diyemiyorum çünkü canım birçok kere acımış olmakla kavruluyor
Sızlanıyorum ve tam silkinmek isterken gökyüzü üzerime düşüyor
Bulutları pamuk şeker sanmaktan ve gök maviyi okyanusa düşmüş bulmaktan ürküyorum
Güneşin tabağımdaki haşlanmış yumurta sarısı olmadığı ne malum
Bana ağlayanın yalnızca aynadaki benden başkasının olmayışının faturasını her gün ödemek 
zorunda oluşumun anlamsızlığını ve yaşamımı hâlâ inatçılığımla sürdürmemin çekilmez 
oluşuna içinde bulunduğum duruma birileri tanıklık edebilirdi