nereye kaçabilirdim kalbimde ki kederden
zihnimin duvarlarını tırmalayan hislerden
oysa umut yarın kadar yakındı
gecenin ardından şafak hiç sökmeyecek gibi
kainatın en ince düşünülmüş şiirinden mısralar
içimde binbir boşluğa sebep perçinlenmiş kaygılar
sahi gün gelir de unutur muyum yalnızlığı
acı bir gün elbet geçer, acı çekmek daimi
şimdi utanarak tuttuğum kalemden dökülen şiirler
gözyaşları ile bütünleşmiş cümleler
ah bir içimi dökebilsem
kendi başıma bir bütün olabilsem
şimdi bir başıma sabah ediyorum
elimde kalan birkaç satırlık hüner
hep fazlasını isterdim fakat uzun zamandır başkayım
nedeni olmayan bir öfke buldum, tutundum
hafif bir sağanakta bile çaresizce boğuldum
Yorum Bırakın