Sosyal medyada ve yaşamımızda seminerler, online kurslar, kitaplar, koçlar ve daha fazlasını sürekli görmekteyim ve üzerine ara ara sıkça düşünmekteyim. Byung-Chul Han'ın "Yorgunluk Toplumu" kitabına başlayınca ve klinik psikoloji dersimde kişisel gelişim konularına değinilince, bu konuda kendimce bir deneme yazmaya karar verdim.

Kişisel gelişim bir Amerikan söylemidir. Amerika’nın kuruluş ilkesi, kişinin istediği şeyi yapabilir olmasıdır. Filmlerdeki Amerikan rüyasını düşünün; zor koşullardan gelen başrolümüzün başarı hikayesini görürüz. Başarı idealize edilir ve başarı ekonomiyle bağlantılıdır. "Kendinize inanın!" kişisel gelişimin bir sloganıdır. Sadece kendine inanmak başarı getirmez. Başarı komplekstir. Hayal satar ve gerçeklik içermez. Gerçekçi olmayan beklentiler ve baskı yaratmaktadır.

LinkedIn'de büyük çoğunluğu beyaz yakalıların takip ettiği kişisel gelişim sayfalarına, paylaşımlarına, konuşmalarına, görsellere ve koçluğa yoğun bir ilgi gösterildiğini görüyorum. Motivasyon konuşmalarını hayatlarının önemli bir parçası haline getiren kişiler var. Seminerler, online kurslar, kitaplar, koçlar kişilere yeni bir şeyler satın almayı teşvik etmektedir. Bu kurslar ticari faaliyet amacı taşımaktadır ve içerik olarak ise yüzeysel ve işlevsiz kalmaktadır.

Byung-Chul Han, "Yorgunluk Toplumu" kitabında modern toplumun aşırı performans ve başarı odaklı yapısını eleştirir. Ona göre, günümüzün bireyleri, sürekli daha fazla çalışmaya ve daha fazla üretmeye zorlanarak tükenmişlik ve yorgunluk hissine kapılmaktadır. Han, bu durumu "aşırı performans toplumu" olarak adlandırır. Bu bağlamda, kişisel gelişim pazarı da bireyleri sürekli olarak daha iyi olmaya ve daha fazlasını başarmaya teşvik eder, bu da yorgunluğu ve tükenmişliği artırır.

Bu tarz eğitimleri tercih ederken eleştirel düşünmek ve bilinçli seçimler yapmak oldukça önemlidir. Önemli olan zamanımızı hem de paramızı uzun ve işlevsel bir eğitime harcamak iyi olacaktır. Çevremdeki psikologlar ve ruh sağlığı uzmanlarının da işlevsel olmayan eğitimlere zaman ve nakit harcadığını görmekteyim. Ancak bu akredite olmayan eğitimleri almak, süpervizyon almamak ve bu yetersiz alet çantasıyla danışana/hastaya uygulamak etik değildir ve amaç olarak bir arkadaş sohbetinden öteye gitmez.

Ve psikoterapi psikolojiye ilgi duyularak,  birkaç kitap okuyarak veya Instagram'dan gönderi okuyarak yapılamaz. Byung-Chul Han'ın da belirttiği gibi, sürekli daha fazla performans gösterme baskısı, bireyleri derin bir yorgunluğa sürükler. Gerçek kişisel gelişim, yüzeysel kurslar ve seminerlerden ziyade, bireyin kendini gerçekten tanıması ve anlamasıyla mümkündür.

Öne Çıkan Görsel Bana Aittir. Elgiz Müzesi, Gelecek Renkli Günler Sergisi

Byung-Chul Han: Yorgunluk Toplumu Üzerine;