Derinlere, biraz öze gitsin istedim. Öncelikle yoruldum ve umudum kaldı mı emin değilim. Çılgınca bir çoşku gözlerinden fışkıran, mavilerin tam içinden fırlayan ve şiddetle ileriye doğru saçılan ışıltılı bakışların. Savaşmaya değen birkaç şeyden sadece bir tanesi. Bulutları izlemek vardı şimdi akşam güneşinde omzumun yanında hemen sen varken. Yavaş yavaş çekilirken o bulutlar huzurundan sen kokan bir rüzgar çarpar da hasretle toz olmuş kalbimden saçılır bir şeyler bende etrafa. İncecik dudaklarından süzülenler neler yaratır bende bilemezsin. Seni ne kadar sevdim sen bilemezsin bende kalan ve karanlığa gömülen onca hayalleri, anıları da bilemesin. Yapılacak bir şey yok. Aklımı başından alan kokunu her hissettiğimde, veya her duyduğumda o neşeli sesini değişir şeyler. Sana sarılmak vardı uzun uzun ve daha niceleri. Varlığın, özellikle yanımdayken hissettiğim şeyin bir şansı olabilirdi belki de, başkalarının hep oldu ama bunda olmadı. 

Olur öyle.

Vakur bir duruş kendine inanan cinsten. Manalı ve yaralı belli, sesini titreten her şey için üzgünüm.. Seninle ilgili her düşünce heyecanlı, onca belirsizliğe değecek sandım. Ama artık tükeniyorum, tutunamıyorum. Bazı zamanlar derin azaplar yaşıyorum. An donuyor, her şey bulanıklaşırken yine yüzünü görüyorum, iyileşiyorum hala nasıl oluyor anlamış değilim, deliriyor muyum? Emin değilim, hiçbir şeyden değilim ama duygularım vardı eskiden hiç bu kadar tekele dönüşmeyen. Aldığın her nefeste, her baktığında o kocaman gökyüzüne ve sıkılmış hissettiğinde meraklanma sakın bazısı teğet geçer, bazısı deler geçer, bazısı parçalar geçer. Ama mutlaka geçer demişler.

Seni tanımak güzeldi. Sessiz bir sızıntıyla akıyorum şimdi. İçeriye doğru nereye bilemiyorum.