Hecede bir sonsuzluk gibi anlatacağız sevgiyi. Paylaştıkça çoğalan tek şey sevgidir. Bir tohum gibi tabiatın en güzel ögesidir. İnsanı bir kahvenin kokusu gibi sarar. Yüceltir. Değere anlamı verendir. Sevgiye bizden yontulmuş bir güneş gibi adım atacağız. Şu binbir güzellik dolu bahçeye, bilginin tohumsal mutluluğu ve hecesiyle ekeceğiz sevgiyi. Her hecesinde yeniden tanımlayacağız. Seveceğiz, 4000 yıllık bir ağacın kökleri ve dallarıyla.. (Yaşadığım topraklarda 4000 yıldan uzun bir porsuk ağacı vardır) Her sevgiye düşünce ve inançtan öte görüp değer vereceğiz. Bizi birleştirebilecek, bizleri yaşanabilir bir dünyada huzuru, üstsel değeri verecek olan yalnızca sevgi olabilir! Sevgide bir güneş olmalı insan. Kendini öyle bir yontmalı ki insan geriye sadece bir sevgi kalmalı. Ben varlığı, sevgiden oluşmuş bir heceyim diyebilmeli.. 

 

 

 

 

Kalbimin paleti .

 

*Düşünsel yazıma bir düzeltme getirdim. Önceki yazdıklarımı matematiğin bir standrat sapması gibi değerlendirebilirsiniz. Ne mutluluktur ki bizlere ilham olup, değer katanlara..