Hayatta her insanın pişmanlıkları olabilir. Bu pişmanlıklar, insanı insan yapan, onu olgunlaştıran ve büyüten önemli etmenlerdir. Kimi pişmanlıklar küçüktür; bir arkadaşını aramayı unutmak ya da eve giderken çikolata almayı unutmaktan ibarettir. Ancak bazı pişmanlıklar vardır ki çok büyüktür; insanı derinden sarsar, bazen intihara sürükler, bazen de günlerce, aylarca, hatta yıllarca zihninizde dönüp durur. Kim ne derse desin, nasıl teselli etmeye çalışırsa çalışsın, o pişmanlık zihninizin bir köşesinde varlığını sürdürür ve sizi yavaş yavaş tüketir.

Pişmanlık üzerine aslında söyleyebileceğim çok fazla bir şey yok. Sadece çok pişmanım. Yaptığım ya da yapmaya karar verdiğim bir hata, beni an ve an tüketiyor. Belki sizin açınızdan bu çok ciddi bir şey değil ama benim için öyle. Çünkü bir anlık sinir, hırs, öfke, üzgünlük ya da kırgınlık, sonradan pişman olacağınız bir eylemi gerçekleştirmenize neden olabilir. O an, duygularınıza yenik düşer ve sonuçlarını düşünmeden hareket edersiniz. İşte benim yaşadığım tam da bu.

Bazen keşke diyorsunuz, zaman geri alınabilse ve o anı değiştirebilsem... Ancak hayat bize bu fırsatı sunmuyor. Tek çare, bu pişmanlıkla yaşamayı öğrenmek ve bundan bir ders çıkarmak. Belki zamanla o acı, o yük hafifler. Ama şimdilik, sadece hatamın ağırlığını taşıyorum. Pişmanlığım bir gölge gibi hep benimle.

Hayat, hatalarımızdan öğrenerek devam ettiğimiz bir yolculuk. Bu yolculukta en önemli şey, pişmanlıklarımızı kabullenip onlardan ders çıkararak daha güçlü bir insan olabilmek. Bu kolay değil, ama başka bir yol da yok.