Günümüz dünyasında kitle iletişim araçlarına ulaşmak oldukça kolay. Hatta bu araçlar olmadan yaşamak neredeyse olanaksız hale geldi. Bu nedenle, insanlar her yeni iletişim ve dijital çözüme hiç düşünmeden anında uyum sağlayarak, onlara hayatlarında yer açıyor.
Dijital uygarlık, hayatı kolaylaştırırken sunduğu altyapıyla, klasik yöntemlerle mümkün olmayan ticaretleri bile yapılabilir hale getiriyor. Dünya, hiç olmadığı kadar enternasyonel bir hale geldi. Peki, diğerine bir tık kadar uzak olunan bir dünyada yabancı düşmanlığı nasıl mümkün olabiliyor?
Yabancı düşmanlığı yapanların kişiliğine baktığımızda, genellikle çağın gerisinde bilgi, beceri ve kabiliyete sahip olduklarını görürüz. Eğer içinde yaşadığınız çağı doğru okuyamadıysanız, meşgul olduğunuz şey ne olursa olsun başarıyı yakalama ihtimaliniz pek yoktur. Tam da bu noktada yabancı düşmanlığı devreye girer. Yerelde başarılı olamayan kişi, “elin yabancısı”nın başarısını kıskanır ve ona yönelttiği öfke ile şiddeti haklı bulur.
Peki, bu durum bütün yabancılar için geçerli midir? Bu sorunun cevabı "hayır"dır. Öfke ve şiddetin yöneldiği kesim, toplumda denkliği yakalayamamış olanlardır. Örneğin, Arapça veya Kürtçe dilindeki tabelalar rahatsızlık yaratırken, Vialand, Capitol, Mall of İstanbul, Capacity ve benzeri isimler hiçbir rahatsızlık yaratmaz; bilakis havalı bulunur. Bu durum, aynı zamanda Batı kültürüne duyulan hayranlığın bir göstergesidir.
Peki, İngilizce Arapça kadar yabancı mıdır, değil midir? Eğer İngilizce de yabancı bir dilse, Arapça ve Kürtçeye karşı oluşan tepki neden söz konusu değil? Neden İngilizceye hayranlık duyuluyor?
Bu hayranlık duygusunun altında yatan neden, aşağılık kompleksidir. Zira, disipline edilmemiş vasat bir kişilik, kendisinden zayıf olana öfke ve şiddeti reva görürken, kendisinden daha güçlü olana hoşgörüyü aşan bir hayranlıkla yaklaşır. Bu durum, bireyin içindeki aşağılık kompleksini açıkça ortaya koyar.
Yorum Bırakın