Nasıl giriş yapacağımı, gerçekten ne söylemek istediğimi ve artık bu derdin ne kadarını kabullendiğimi bilemediğim için bu kısmı yaklaşık 53 kere silip tekrar yazdım. (Bu sayıyı da memleket plakam olduğu için özellikle seçtim.) Zeynu ile Kahır serimizde bu sefer sadece ne hissettiğimi değil nelerden vazgeçtiğimi de konuşmanın zamanıdır. Burada tüm vazgeçenler için devreye Sezen Aksu girse çok iyi olurdu gerçekten. Bir liste halinde tek tek yazıp canınızı sıkmadan hayallerimden vazgeçtiğimi söyleyerek kısa kesmek en makul olan yoldur diye düşünüyorum. Zaten hiçbirinizin umrunda olmadığına da eminim o yüzden detaylarda boğulmayalım. 

Anlık olarak kalp kırıklığı yüzünden uyuyamadığım şu saatlerde kendime çok üzülüyorum. Bu bir ilk değil ama son olmasını umuyorum. Dünyaya her anlamda ret yemeğe gelmişim gibi bu döngüden kurtulamamak fazlasıyla canımı sıkıyor. Bu durum karşısında susmayı tercih etmemin nedeni bu sanırım. Artık bu duruma söyleyecek sözüm kalmadı. Yok olmak istediğim anlar için kendimden özür dilerim ve keşke kendime bunu hak ettiğimi söyleyebilseydim.

Etmiyorum. 

Ne kalbimin milyonlarca kez kırılmasını ne de her seferinde iyi bir insansın bahanesinin öne sunulmasını kabul etmiyorum. Biriniz lütfen farklı bir şey söyleyin. İyi biri olduğum için mutsuz olmak istemiyorum. Benim isteklerimin evrende hiçbir karşılığının olmamasına kuruluyorum. Öyle ki hayalini kurduğum mesleğin bile yıllarca denememe rağmen "çok masumsun" denilerek yapmama izin verilmediğini hatırladıkça, kavuşmak istediğim yerlere ve kişiye iyiliğin engel olması keşke kötü biri olsaydım diye düşündürüyor. O da kimle kıyasladığımıza bağlı olarak değişir tabii. Yine de kendimden ödün vermemiş olmamı ve başka birine dönüştürülmemiş olmamı takdir ediyorum. İyi dayandım bence. Masumiyet ve iyilik ne aşkta ne de işte hiçbir kapıyı açmıyor sadece bunu bilmemiz yeterli.

Süreç, kalbimi ve beni bir hayli yormuş olsa da geldiğimiz noktadan memnun olduğumu belirtmek isterim. Peki neden memnunum? Başka bir seçeneğim olmadığı için yetinmem gereken durumlar bunu gerektirdiğinden ve şükretmeyi bildiğimden. Aynı sebeplerle istemeyerek de olsa birçok şeyden vazgeçiyorum. Üstüme sinen kokusu hâlâ gitmemişken onu sevmekten vazgeçiyorum. Denemekten vazgeçiyorum. Sadece "insan olarak" sevilmekten vazgeçiyorum. Son olarak kahrımdan da vazgeçiyorum. Benim için yolun ve sözün bittiği yer diyebiliriz. Umarım bu son kimseyi pişman etmez.

Kahır bitti.