hava hafif esintili ve mağrur 

sanki yükümün ağırlığıyla can çekişiyor topraka

aynı yerde ve hatta aynı bankta 

tanıdık, ancak unutulmaya yüz tutmuş bir sima 

attığım her adım beni, kendimden uzaklaştırmakta

bugün perşembe 

ilk defa gökyüzü böylesine koyu

geri dönmek için güçlü bir istek olsa da içimde 

bu yolu yürümek için hüküm giymiş gibiyim

uçarı bir gülümsemeyle karşıladı beni geçmişim

herkesin kabul ettiği kadar özlemişti beni 

aynı hataların yaratacağı üzüntü kadar cazipti

düşünüyorum da geçmişin yükü beni ürkütmüyor artık 

kapanmış biriken anıların açtığı yaralarım

ne o anıların ne de onları yaşatanın bir ön

emi var artık