Rüzgar ve Küslük

Seni hiç görmedim, düşmedim önünde biriken toprağa

Bir adın vardı, bir gün hatırlarım

Duyduğum bu müzik senin anlattığından çok daha fazla

Söylemiştin sakla diye, orada gücümün artık kalmadığına itirafım

Ellerin çok sadeydi, hiçbir ölümü seyretmemiş gibi

Benimse biraz sustuktan söyledim her şey sakin

Çünkü zaten kimsenin, Tanrı’nın dahi yoktu kimsesi

Bir tek gülümsemen kaldı geriye, hiç görmediğim.