Hayallerim vardı,
Kafes içinde doğdular.
Ne uçabildiler,
Ne düşebildiler.

Ben hep güvenli alanları seçtim,
Ta ki içimdeki ateş beni yakana kadar.

Şimdi ise,
Kendime çizdiğim sınırları
Birer birer silgiyle siliyorum.
Hayallerime yeniden gökyüzü çiziyorum 
Ve o gökyüzü hep açık mavi, bulutsuz.

Uçmak yerine yürümeyi,
Parlamaktansa gölgede kalmayı seçtim.
Ama artık anladım:
Güvende olmak, özgür olmak demek değil.

Artık risk alıyorum.
Çünkü gökyüzü hep içimdeydi.
Ve şimdi o gökyüzüne kanatlarımı açıyorum.