Çünkü sevgiyle çevrili bir yolda, en büyük hata bile bir derse, bir aydınlığa dönüşebilir.

Kendimize özgü mutsuzluğumuzla, kuruttuğumuz umutlara benzettik bahçemizi.

“gözündeki halkalarda anılarını sığdıran iki kadın; Leyla ve kızı.”

“Uzaklarda bir adamın üşümesi; bir kadın dağlara daldıkça…”

“ben her zaman ben miyim? ben harbiden ben miyim?”