Yönetmenliğini Allan Moyle'un üstlendiği 90'ların en eğlenceli gençlik filmlerinden biri Empire Records. Film hakkında söylenebilecek birçok şey var aslında. Öncelikle gençlik filmi olmasına rağmen 17-18 yaşında seyredilmenin yanında, rahatlıkla yetişkinlerin de seyredebileceği ve seyrederken, gerek müzikleriyle gerekse de oyuncuların enerjisiyle hayat enerjinizi yükseltecek oldukça eğlenceli bir film kendisi. Ayrıca dönemin en güzel oyuncularından olan ve kendisini The Lord of the Rings'ten Arwen rolüyle hatırladığımız Elf kızımız Liv Tyler da bu filmin kadrosunda. Özellikle müzikleriyle genç yaşlı herkesi kendine hayran bırakan ve vizyona girdiği tarihinden 20 yılın üzerinde zaman geçmiş olmasına rağmen modunuz düşükken seyredip bir anda kendinizi müzikleriyle dans ederken bulabileceğiniz bir yapıt. Karakterlerle üzülüp yine onlarla birlikte seviniyorsunuz. Onların duygularına ortak oluyor o anı onlarla yaşıyorsunuz çünkü herkes kendinden bir parça buluyor seyrederken. Zaten bu yüzden de herhangi bir kalıplaşmış kitleye hitap etmiyor. Teknik olarak bakacak olursak oyunculuk performansları da gayet yeterli duruyor. Rory Cochrane -Lucas-, Ethan Embry -Mark- rolüyle herkesi eğlendirebilecek tarzda oyunculuk performansı gösteriyor. Johnny Whitworth de -A.J- karakteriyle grubun yakışıklısı rolünde. Bunun yanında Robin Tunney ise -Debra- rolüyle kara mizah seviyesi yüksek bir karakteri canlandırıyor. Gönlümüzün Elf kızı Liv Tyler da -Corey Mason- karakteriyle daha çok duygularıyla yaşayan bir genç kızı canlandırıyor. Bridget Jones serisinden hatırladığımız Renée Zellweger ise Gina rolüyle gençlikte herkesin bir dönem özendiği dertsiz, umursamaz bir kötü kız rolünde. Her ne kadar farklı tip karakterlerden oluşmuş da olsa ortak payda müzik olduğunda hepsinin birbirinden ayrılamaz bir bütün olduğunu görüyoruz. Anlıyoruz ki yönetmen Allon Moyle, müziğin birleştirici yanına dikkat çekmek istiyor ve bunda da oldukça başarılı. Film, Empire Records'un yaşadığı bir problem üzerinden ilerlerken kötü gibi gözüken her şeyin bir anda nasıl değişebileceğini, takım çalışmasının, dostluğun ve özellikle müziğin önemini gösteriyor izleyiciye. Bolca güldürü ögesine rastladığımız bu filmde vaktin nasıl geçtiğini de pek anlamıyorsunuz açıkçası. Üstelik sadece 1 saat 28 dakika... Ayrıca unutmadan kısa bir geri dönüşle sizi ciddiyetiyle çok güldürücek hatta bazen ürkütecek bir karaktere de değinmek gerekiyor. Warren... Yaşı diğer karakterlere göre daha küçük olsa da gerçekten kara mizah anlayışı yüksek ve sizi ürkütürken güldürebilecek cinsten bir karakter. Kısaca ne ararsanız var bu filmde. Üzerinden çok zaman geçmesi de sizi hiç korkutmasın, nasıl oluyor da bir ressam portresiyle üzerinden yüzyıllar geçmesine rağmen sizi hala etkileyebiliyorsa ya da bir müzisyen yıllarca kulaklarda eskimeyen ve her dönem dinlenebilecek bir beste ortaya koyabiliyorsa, Allan Moyle, oyuncular ve teknik ekip benzer bir film çıkartmışlar ortaya. Bir de müzikalden  hoşlanıyorsanız daha ne duruyorsunuz! İşte filmin harika müziklerinden oluşan o liste: