İzlediğimiz filmler genellikle hafızalarımızda, içerisinde kendimizden bir şeyler bulduğumuz bir olayı anımsatır, bir anı bırakır, hayal kurmamızı sağlar. Bazen hikâyedeki bir sahnedir bizi derinden yakalayan, bazen iyi bir kalem eşliğinde yazılmış bir replik, bazen o repliğin oyuncu tarafından yetenekle harmanlanarak gözler önüne serdiği bir mizansen, bazen de senaryoya göre tam yerinde ve zamanında kullanılmış ince bir espri. Her filmde farklılık gösterir tabii bizi bu derinden yaralayıp eseri sevmemizi sağlayan olanaklar: kullanılan replik, canlandırılan mizansen ya da karaktere hayat veren oyuncu. Filmlerin izleyiciler tarafından sevilmesini sağlayan ön koşullardır aslında bunlar. Bazen bir replik yerinde ve etkili kullanıldığı zaman, repliğe hayat veren oyuncunun da ustalığıyla yıllar sonra bile hâlâ aynı etkiyle insanları etkileyebilir. Örneğin Çakallarla Dans filminin etiketlerinden olmuş "Stuttgart" repliği buna en güzel örnektir. 2010 senesinin Aralık ayında Murat Şeker'in yönetmenliğini yapması ve Murat Akkoyunlu, Şevket Çoruh, İlker Ayrık, Timur Acar ve Hakan Bilgin'in oyunculuklarıyla hikâyedeki karakterlere hayat vermesi sonucu vizyona giren komedi türündeki film, konusu itibariyle çocukluk arkadaşı olan ve aynı mahalleyi paylaşan dört samimi dostun para kazanmak için yaptıkları çakallıkları ve sonrasında başlarına gelen komik olayları anlatır kısaca. Ali Tanrıverdi ve Murat Şeker'in birlikte yazdıkları Çakallarla Dans filminin hikâyesi, art arda devam eden beş seriden oluşmaktadır. Bu filmi oluşturan beş seri boyunca ne karakterlere hayat veren oyuncular, ne de filmin ana temasını oluşturan hikâyede bir değişiklik olur. Kendi ekseni etrafında tekrara düşer film beş seri boyunca. Özünde, karakterler yine bir çakallık sonucu başlarını belaya sokar ve biz de bu beladan kurtulmalarını gülerek izleriz. Film, devam serisi olan beş seferde de tekrara düşer sürekli ama yine de güldürmeyi başarır. Hele ki neredeyse tüm filmlerinde kullanılan "Stuttgart" repliği ve bu repliğin çıkış diyaloğu olan 'dayı oğlu' hikâyesi, gerek oyuncuların bu mizanseni çok iyi bir şekilde yaşayarak canlandırması gerekse bu repliğin filmin tamamına yayılarak tam yerinde ve tam zamanında kullanılması sebebiyle her seferinde güldürmeyi başarmıştır. Filmle özdeşleşen hatırı sayılı birkaç tane daha replik çıkarabiliriz tabi ama sanırım bu kadar kısasını ve bu kadar etkisi yüksek olanını bulamayız Memlekette tasarruf yoluna gitmemize vesile olan kriz ortamı düşünüldüğünde, bir replik ile yaklaşık olarak beş filmin çekilmesi sektörde bir tasarruf aracı olarak değerlendirilebilir aslında. Böylesi bir tasarruf tedbiri bir risk, aynı zamanda da tehlikedir film için. Ancak Çakallarla Dans filmine konu olan, seri halde devam eden beş hikâyeye baktığımızda, düşülen tekrarın bu hikaye için bir tehlike değil aksine filmin kilit noktasını oluşturan, her seferinde de güldüren bir repliğin peyda olmasını ve hatırı sayılır bir hayran kitlesi oluşturmasını sağladığını görebiliriz.