Son dönemde sinemada yenilikçi anlatımlara pek merak saran Steven Soderbergh’ün tamamını akıllı telefon ile çektiği filmi 2018 yılında seyirciyle buluştu. Yönetmenliğini kendisinin yaptığı filmin başrolünde ise Clarie Foy, Jay Pharoah ve Joshua Leonard'ın oynadığı psikolojik korku filmi. Steven Sodernergh, Unsane’i İPhone 7 Plus ile çekerek Hollywood’da bir ilke imza attı. Soderbergh’in tamamını İPhone 7 ile yaptığı filmin çekimleri ise oldukça kısa sürede tamamlanırken, bu sürenin kısa olmasının sebebi ise İPhone 7’nin oldukça kullanışlı olması olarak belirtildi. Diğer film kameralarından oldukça hafif ve kompakt bir yapıya sahip olan İPhone 7 filmin neredeyse 1 hafta içerisinde tamamlanmasını sağladı. Fakat film profesyonel çekimlerden oldukça farklı, renk tonlamalarının bile bu farkı gayet açık bir şekilde fark etmemizi sağlıyor. Hikaye seyirciyi şaşkına çevirip, başladığı yerden sapıp sonra yeniden başladığı yere geri dönüyor. Bu sapma sırasında ise yine izleyiciyi farklı bir yere, günümüz endüstriyel kuruluşlarından alıp bu kuruluşların yarattığı yeni insan formlarına götürüyor. Unsane’de neo-liberal toplumlarda delilik, anormalite gibi ruhsal/akli sorunların neye denk geldiğini, sistem içerisinde nasıl yeniden üretilip birer yatırıma dönüştürüldüğünü anlatıyor izleyiciye. Sawyer Valentini, baş ettiği büyük sorunlarından kurtulmak için belli bir süreliğine kliniğe yatmaya karar vermiştir. Çünkü, Valentini sapığını (stalker) hala etrafında hissetmekte ve bu duygudan bir türlü kurtulamamaktadır. Hayatın sıkıcılığı ve sıradanlığı içinde sıkışıp kalmış olan, mağdur olduğu sürece sisteme isyan edip mağduriyeti bittiği anda yeniden sistemin artılarına odaklanan Sawyer yer alıyor. Ona kliniklerin insanlara kasten “kendine ve/veya başkasına zarar verebilir” etiketi yapıştırdığı böylelikle sigorta şirketlerinden para alarak varlıklarını sürdüklerini anlatırlar. Yani sigorta bir haftanın sonunda para vermeyi kesince Sawyer özgür olacaktır. Ancak klinikte işler yolunda gitmemektedir, zira Sawyer sapığını hala her yerde görmektedir. Sawyer'in en büyük korkusunun gerçek mi yoksa bir halüsinasyon mu olduğunu çözmeye çalıştığı bir film Unsane. Soderbergh, aslında nasıl bir metini ekrana taşıdığının gayet farkında. Toplumun bir türlü kanaması durmayan yarasına tırnak geçirip, tüm tartışmaların ortak noktası olan cinsiyetten birini tam merkeze oturtarak resmen merceğe ayna tutuyor. Tüm deneysel eğilimlerinin arasında da uzanıp, grafik bir kırılma noktasını sahnelemeden, kadın ruhuna yapılan geri dönüşü olmayan travmatik etkiye varıyor. Cinsiyet politikalarının en çirkin, en çıplak tanımlaması. Ama olabildiğince sinir bozucu ve türlü düşünsel egzersizlere yelken açtırması sayesinde de baş ağrıtıcı esasında. Ne yazık ki fikir ve sonuç olarak eşsiz bir deneyim vaat etse de aceleye gelmiş ve en nihayetinde pek bir anlam ifade etmeyen tanıdık sahnelere sırtını dayamadan da edememiş. Unsane, sürprizleri bol, izlemesi keyifli gerçek bir gerilim. Bize gerilim hissini müzikle ya da görsel oyunlarla vermek yerine karakterin kendini içinde bulduğu çaresizliği birebir yansıtarak vermeye çalışıyor. Yine de aslında hepimiz kadına gösterilen muamelenin, cinsel tacizle birlikte pek çok alt başlık barındırdığını filmlerden çoğu kez izliyoruz.