Bilinmeyen Adanın Öyküsü'nden alıntılara geçmeden kitabın yazarı olan José Saramago hakkında biraz bilgi verelim. José Saramago; 16 Kasım 1922'de Lizbon'da doğdu. Sarhoş nüfus memuru, kimliğine ailesinin soyadı Meirinho yerine, köylülerin babasına taktıkları lakabı, Saramago’yu (yabani turp) yazdı ve José Saramago oluverdi. Küçük yaşlardan itibaren çalışmak zorundaydı ve bu yüzden okulu bırakıp makinistlik eğitimi aldı. Teknik ressamlık, redaktörlük, editörlük ve çevirmenlik yaptı. 1944’te ilk eşi Ilda Reis ile evlendi. Saramago, Tanrı ile Şeytan’ı ters yüz eden "İsa’ya Göre İncil"i 1991’de yayımladı. Katolik Kilisesi bu romandan sonra onu aforoz etti. Portekiz hükümeti kitabı yasaklayıp Avrupa Edebiyat Ödülü’ne aday gösterilmesini engelledi. Saramago bu olaydan sonra Portekiz’i terk etti. 1988’de evlendiği ikinci eşi gazeteci Pilar del Rio ile Kanarya Adaları’na yerleşti. 1998’de “Okurlarını farklı bir gerçeklikle tanıştırdığı, hayal gücünün ve ironinin hâkim olduğu bir boyut vaat ettiği” için Nobel Edebiyat Ödülü’ne değer bulundu. Düz yazılarında nokta ve virgül dışında bir şey kullanmadı. Bilinmeyen Adanın Öyküsü; bilinmeyen adaların kalmadığına inanılan bir dönemde bilinmeyen ada arama cesaretine sahip bir adamla böyle bir cesareti görüp hayatını değiştirebileceğine inanan bir kadının hikayesini anlatır. Kitapta hayatın farklı yönleri, insanların farklı bakış açıları ve olaylar karşısında verdiği tepkilerin yalın bir dille okurlara aktarılmış olduğunu görürüz. Biz de sizler için hayatınıza yön verebilecek, bakış açınızı değiştirecek ya da genişletecek ve herkesin her okuyuşunda farklı anlamlar çıkarabileceği birkaç alıntı yapmak istedik. İyi okumalar.

1) Peki bulmak istediğin bu bilinmeyen ada da neyin nesi, bunun cevabını bilseydim ada zaten bilinmeyen olmaktan çıkardı.

2) Ben bu krallığın kralıyım ve krallıktaki tüm tekneler bana aittir, bu gidişle onlar sana değil sen onlara ait olacaksın.

3) Fakat temizlikçi kadın hiç oralı olmamış, arkasını dönmüş ve bir elinde kovası,diğer elinde süpürgesi başka bir kapıdan çıkıvermiş, bu kapı kararlar kapısıymış ve nadiren kullanılırmış, ama bir kez kullanıldı mı geri dönüşü olmazmış.

4) İşte kader hep böyle davranır bizlere, hemen arkamızdadır, omzumuza dokunmak için elini çoktan ileri doğru uzatmıştır, bizlerse hala, Geçti gitti, gösteri bitti, yine aynı hikaye, diye homurdanıp dururuz.

5) Kim olduğunu bilmiyorsan kendin olabilmen mümkün değildir.

6) Beğenmek sahip olmanın en iyi şekli, sahip olmaksa beğenmenin en kötü şekli olsa gerek.

7) Bilmiyor musun ki, kendinden dışarı çıkıp kendine bakmadıkça kim olduğunu asla bilemezsin.