Fyodor Mihayloviç Dostoyevski'nin aynı adlı romanından sinemaya uyarlanan Le notti bianche, Türkiye'deki vizyon adıyla Beyaz Geceler, bir Rus yazarın kaleminden çıkmış olmasına rağmen sinema uyarlamasında İtalyan havasının baskın geldiğini seyirciye hissettirmektedir. Filmin başrollerinde ünlü İtalyan aktör Marcello Mastroianni ve Maria Schell rol almaktadır. Yönetmen koltuğunda ise La terra trema (Yer Sarsılıyor)'nın yönetmeni, İtalyan Yeni Gerçekcilik Akımının öncülerinden sayılan Luchino Visconti oturmaktadır.
Film, iş çıkışı arkadaşı ve arkadaşının ailesi ile yemekten dönen Mario (Marcello Mastroianni)'nun arkadaşlarından ayrılmasıyla açılışını yapar. Akşamın geç saatlerindeki sokağın sessizliğine karışan gürültü eşliğinde, yalnız bir adam olan Mario ile sokakta gezintiye çıkarız. Mario'nun çalışmaktan sonra kendine zaman ayırdığı saatlerdir bu karanlık saatler. Mario diğer gecelerden farklı olarak bu defa kalbine dokunacak olan Natalia (Maria Schell) ile tanışır ve bu, hikâyeyi filme döndürecek olan karşılaşmadır. Sıradan bir hayatı olan Mario ve garip bir bekleyişi olan Natalia'nın birbirlerine arkadaşlık ettiği bu birkaç gece, onları duygusal olarak yakınlaştırmış olsa da Mario hislerinin karşılığını hiçbir zaman Natalia'da bulamayacaktır çünkü Natalia, beklemeye söz verdiği sevgilisi için geceleri sokağa çıkmaktadır.
Beyaz Geceler, karşılıksız bir aşka yakalanan iyi kalpli genç adam Mario ve ondan daha saf düşüncelere ve duygulara sahip Natalia'nın geçirdiği birkaç geceyi anlatır. Birbirlerinin kalbini kırmaktan çekinen bu iki gencin iyiliğinin çatışmasıyla bir hikâye yaratmış Dostoyevski. İyiliğin yormayan ama yüreğinize dokunan çatışmasını izlediğiniz, size de ilham verecek bir seyir olacaktır.
Film, Rusya topraklarından çıkmış bir kitaptan uyarlanmış olsa da bütünüyle İtalyan havası taşıyor. Sahnede çekilmiş olan film, gerçeğe yakın sahne dekoru ve ses düzeniyle keyifli bir atmosfer sunuyor. Liman kentinde olunduğunu belli eden vapur sesleri, çoğu zaman sahnenin dinamiklerine eşlik eden müzik edasıyla seyrinize eşlik ediyor. Filmin loş, kasvetli ama gecenin sessizliğine eşlik eden havası Giuseppe Rotunno'ya ait. Kendisinin bu atmosferi yakalamada oldukça başarılı olduğunu söylemeden geçmemek gerekiyor. Filmin görüntü ve ses düzeni öylesine yumuşak ve uyumlu ki, adeta Mario ve Natalia'nın karakterlerine eşlik ediyor. Bu muhteşem uyum da, filmi seyirci nezdinde daha unutulmaz kılıyor. Bu atmosfere uygun müziğin bestekarı ise ünlü müzisyen Nino Rota'ta.
Asıl metinle ilgili birkaç küçük bilgi vermeyi de ihmal etmeyelim. Dostoyevski'nin hikâyesi, Rusya'nın Sankt-Peterburg şehrinde geçer. Bu şehirde yaz aylarında günler çok uzundur, geceleri asla zifiri karanlık olmaz ve geceler de gündüz vakitlerindeki hareketliliğiyle devam eder. Bu, coğrafyanın hikâyeye tanıdığı bir haktır adeta.
1957 yılına ait yapımın ödülleri ise şöyle: Golden Goblets - En İyi Yönetmen, Italian National Syndicate of Film Journalists - En İyi Aktör, En İyi Prodüksiyon Dizaynı, En İyi Müzik, Sant Jordi Awards - En İyi Yönetmen ve Senaryo, Venedik Film Festivali - En İyi Yönetmen.
Film, iş çıkışı arkadaşı ve arkadaşının ailesi ile yemekten dönen Mario (Marcello Mastroianni)'nun arkadaşlarından ayrılmasıyla açılışını yapar. Akşamın geç saatlerindeki sokağın sessizliğine karışan gürültü eşliğinde, yalnız bir adam olan Mario ile sokakta gezintiye çıkarız. Mario'nun çalışmaktan sonra kendine zaman ayırdığı saatlerdir bu karanlık saatler. Mario diğer gecelerden farklı olarak bu defa kalbine dokunacak olan Natalia (Maria Schell) ile tanışır ve bu, hikâyeyi filme döndürecek olan karşılaşmadır. Sıradan bir hayatı olan Mario ve garip bir bekleyişi olan Natalia'nın birbirlerine arkadaşlık ettiği bu birkaç gece, onları duygusal olarak yakınlaştırmış olsa da Mario hislerinin karşılığını hiçbir zaman Natalia'da bulamayacaktır çünkü Natalia, beklemeye söz verdiği sevgilisi için geceleri sokağa çıkmaktadır.
Beyaz Geceler, karşılıksız bir aşka yakalanan iyi kalpli genç adam Mario ve ondan daha saf düşüncelere ve duygulara sahip Natalia'nın geçirdiği birkaç geceyi anlatır. Birbirlerinin kalbini kırmaktan çekinen bu iki gencin iyiliğinin çatışmasıyla bir hikâye yaratmış Dostoyevski. İyiliğin yormayan ama yüreğinize dokunan çatışmasını izlediğiniz, size de ilham verecek bir seyir olacaktır.
Film, Rusya topraklarından çıkmış bir kitaptan uyarlanmış olsa da bütünüyle İtalyan havası taşıyor. Sahnede çekilmiş olan film, gerçeğe yakın sahne dekoru ve ses düzeniyle keyifli bir atmosfer sunuyor. Liman kentinde olunduğunu belli eden vapur sesleri, çoğu zaman sahnenin dinamiklerine eşlik eden müzik edasıyla seyrinize eşlik ediyor. Filmin loş, kasvetli ama gecenin sessizliğine eşlik eden havası Giuseppe Rotunno'ya ait. Kendisinin bu atmosferi yakalamada oldukça başarılı olduğunu söylemeden geçmemek gerekiyor. Filmin görüntü ve ses düzeni öylesine yumuşak ve uyumlu ki, adeta Mario ve Natalia'nın karakterlerine eşlik ediyor. Bu muhteşem uyum da, filmi seyirci nezdinde daha unutulmaz kılıyor. Bu atmosfere uygun müziğin bestekarı ise ünlü müzisyen Nino Rota'ta.
Asıl metinle ilgili birkaç küçük bilgi vermeyi de ihmal etmeyelim. Dostoyevski'nin hikâyesi, Rusya'nın Sankt-Peterburg şehrinde geçer. Bu şehirde yaz aylarında günler çok uzundur, geceleri asla zifiri karanlık olmaz ve geceler de gündüz vakitlerindeki hareketliliğiyle devam eder. Bu, coğrafyanın hikâyeye tanıdığı bir haktır adeta.
1957 yılına ait yapımın ödülleri ise şöyle: Golden Goblets - En İyi Yönetmen, Italian National Syndicate of Film Journalists - En İyi Aktör, En İyi Prodüksiyon Dizaynı, En İyi Müzik, Sant Jordi Awards - En İyi Yönetmen ve Senaryo, Venedik Film Festivali - En İyi Yönetmen.
Yorum Bırakın