Londralı kuzenler, Mike Sharp ve Joel Roberts’dan oluşan Otzeki, alternatif müziğe dayanan, progressive, expressive elektronik müzik ile hafif alt-rock efektleri arasında senkronize olmuş bir gruptur.

Hayatlarında hep sanatla uğraşacaklarını düşünen kuzenler müziğin yapabilecekleri en iyi şey olduğuna karar verdiklerinde Otzeki’nin temellerini attılar. Joel Roberts’ın oyunculuk okulundan atılmasıyla ve Mike Sharp’ın da okula gitmek gibi bir düşüncesi olmamasıyla birlikte, müzikle daha fazla zaman geçirmeye başlayan ikili, küçüklüklerine dayanan ortak müzik anlayışlarına bu noktada şekil vermeye başladılar. Alışılmadık bir müzik tarzını benimsemeye başladıkları bu yolda, elektronik müziği baz alarak onu farklı müzik türleriyle kendilerine has bir şekilde harmanlamaya başladılar.

Birlikte çalışmaya başladıktan sonra birçok yerde sahne almaya başlayan ikili, iki yıl boyunca bir grup ismine sahip değildi. Bir akşam Londra’da bir bara gittiklerinde orada karşılaştıkları kırmızı bir kitapta “Ostrenski” adını gördüler. Bu isim, kitapta geçen Sovyet Hükümeti tarafından dağıtılan komünün, Rus kurucusunun soyadıydı. “Bunun ironik olduğunu düşündük, çünkü komün, sözde komünistlerin inandığı her şeyi temsil ediyordu, ama kapattılar.” Olayın ironikliği ve kelimenin kulağa hoş gelmesiyle bu ismi beğendiler.

Daha sonra bu ismin nasıl hecelendiğini hatırlayamayan ikili benzer bir kelime olan Otzeki’yi seçti. “Sanırım herhangi bir dile bağlı olmadan, çok uluslu olan bir isme sahip olmanın faydasını da gördük. Kulağa Japonca, Rusça, Yunanca geliyor… hatta Baskça bile… ”

Kendi içgüdülerine uymayı seçerek, belirli bir plan üzerinde çalışmadıklarını belirtiyorlar.

“Yapıyoruz çünkü yapabiliriz… öyleyse neden olmasın?”

Ortaya çıkan müziğin insanlıklarının derinliklerine dayandığını belirtiyorlar. Kaygıyı, paranoyayı, öfkeyi, şiddeti, neşeyi, özgürlüğü, izolasyonu, kabulü, sevgiyi veya huzuru bilmeden şarkılarının anlamsız olacağını savunuyor ve temalarına kaynak olarak alıyorlar.

Çıkışlarını 2016’da Falling Out adlı EPleriyle yapan ikili, daha sonra, Touch ve All This Time adlı 2 tekli çıkarmıştır. 2017 yılında ise Sun Is Rising adında bir EP daha çıkarmışlardır.

Yaptıkları işte piyasa için değil, kendileri için en iyi olmayı isteyen ikili, ne kadar entelektüel, pratik ve içgüdüsel olurlarsa, o kadar değerli bir şeyin ortaya çıkacağını düşünüyor. Elektronik müziğin gücüyle kendilerini bulan Otzeki, sıkı bir şekilde yapılandırılmış şarkı sözleriyle ilgilenmiyor.

“Elektronik müziğin, hipnotik kalitesiyle çok ilgisi olduğunu düşünüyoruz. Döngülerle çalışıyorsanız ve işe yarayan bir şeye sahipseniz, saatlerce üzerinde oynayabilirsiniz.” 

2018 yılında, içinde en popüler şarkılarından biri olan True Love’ı barındıran Binary Childhood adlı albümü çıkardılar. Bu albümle topluma ve kendimize karşı yarattığımız farkındalığın bir yansımasını bize sunmaktadırlar. Albümde, narsist ve gelişmiş dünyada, içimizdekileri, bizi çevreleyen kötülüğün şeffaflığı nedeniyle fark edişimize vurgu yaptıklarını belirtiyorlar. Bu ana fikirle birlikte albüm kapağında ironi sembolü olarak ters bir soru işareti kullanmışlardır.

Onların müziği sizi çağdaş elektronik müzikle, kişisel duyguların harmanlandığı bir yola çıkarıyor. “İfade edici" olarak nitelendirdikleri müziklerinde bu kavramı, istediğinizi yaratıcı bir şekilde iletmeniz ve o işle gurur duymanız olarak açıklıyorlar.

Kliplerinde, şarkılarını kendilerine has bir şekilde yaşatırken, "ifade edici" kavramını, hayatın içinden kolajlarda ya da durağan bir kadrajda izliyoruz.

Albümlerindeki tarz bütünlüğüyle, kendilerine has müzik anlayışlarıyla ve sıra dışı klipleriyle elektronik müziğe farklı bir yorum katan ve müziğe yeni bir bakış açısıyla bakmamızı sağlayan bu ikilinin ilerleyen zamanlarda yapacakları işleri hep birlikte göreceğiz.