Kimi zaman bir vedayı, kimi zaman bir kavuşmayı duyururken, hiç şüphesiz her defasında yoğun ve güçlüdür.
İtalyan ressam Francesco Hayez'in (1791-1882) "Öpücük" adlı bu eseri, belki de bu güçlü eylemin duygu yoğunluğunu aktarma konusundaki başarısından dolayı, ressamın en bilinen eserlerinden biridir. 19. yüzyıl İtalyan Romantizmi'nin en önemli eserlerinden biri olan bu tablonun, Hayez tarafından farklı senelerde yapılan üç versiyonu bulunmaktadır.
Resimlere baktığımızda kimliği belirsiz iki aşığın öpüşmekte olduğunu görürüz. Ancak bu öpüşme, sıradanlıktan çok uzaktır ve bize çiftin geleceği hakkında bilgi verir niteliktedir. Çiftin kıyafetleri ve arka plandaki mimari yapı, bize resimlerin yapıldığı dönemden ziyade 14. yüzyılı çağrıştırmaktadır.
Öncelikle 1859 yılında yapılan ilk versiyona bakalım.
Resmin ilk versiyonunda; kadını, mavi saten bir elbise içinde, erkeği ise kırmızı tonlu bir kıyafete bürünmüşken görürüz. Işığın ve gölgenin yönüne bakılarak, çiftin bir kapının önünde bulundukları söylenebilir. Şahit olduğumuz bu tutkulu öpüşmenin telaşını ve ayrılığa dair taşıdığı emareleri hemen fark etmek mümkündür. Erkeğin bir ayağı, öpücük sonlanır sonlanmaz gitmek üzere olduğu yöne doğru ilerleyen merdivenlerin ilk basamağındadır. Kadın ise adeta bu ayrılığın farkındadır ve gitmek üzere olduğunu hissettiği sevgilisinin omzunu sıkıca kavramıştır. Sol arka köşede, hareket ettiği yön konusunda net bir kanıya varılamayan bir kişinin varlığı dikkat çekmektedir. Bu gizemli gölgenin çifti gözetleyen birini simgelediği düşünülmektedir.
İçinde politik eleştiri ve simgelerin yer aldığı resimleriyle bilinen Hayez'in, bu eserinde aynı yıl sona eren Fransa ve İtalya arasındaki bağımsızlık savaşına atıfta bulunduğu düşünülmektedir. Bunun sebebi çiftin kıyafetinin iki ülkenin bayraklarının rengine uygun olarak resmedilmesidir.
1861 yılındaki diğer versiyona baktığımızda;
İlk tablodan farklı olarak kadının beyaz bir elbise içinde olduğunu görürüz. Sol taraftaki gölgenin ise biraz daha belirgin bir hal aldığı fark edilmektedir.Ayrıca ışık ve gölgenin belirginleştiğini ve şahit olduğumuz ana biraz daha uzaktan baktığımızı görebiliriz. Böylelikle çiftin içinde bulunduğu ortamı biraz daha net bir şekilde canlandırmak mümkündür. Çiftin birbirini kavrayışı ve yaşadıkları telaş ise korunmaktadır.
1867 yılında yapılan resmin son versiyonunda ise;
Her detayın biraz daha belirginleştiğini fark etmek mümkündür. Çiftin kıyafetlerindeki renkler ve ışığın yoğunluğu daha belirgin bir hal almıştır. Ayrıca ışığın arttırılmasından kaynaklı olarak, soldaki gölgenin daha net şekilde fark edilmesi mümkündür. Böylelikle arka plandaki kişinin gitmekte olduğu konusundaki ihtimaller kuvvetlenmiştir.
Ayrıca diğer resimlerden farklı olarak, çiftin hemen yanındaki basamaklarda beyaz bir örtü bulunmaktadır. Beyazın saflık ve masumiyeti simgelemesinden dolayı, bu örtü ile çiftin aşkının biricik ve değerli oluşuna atıfta bulunulduğu düşünülmektedir. Her ne kadar kim oldukları gizemini korusa da, çiftin ve resmin yapısına bakıldığında kişilerin Romeo ve Juliet olduğu düşünülmektedir. Ayrıca ressamın 1823 yılında yaptığı "Romeo ve Juliet'in Son Öpücüğü" tablosu incelendiğinde, çiftlerin kıyafetlerindeki benzerlik ve arka plandaki kişinin varlığı gibi detayların örtüşmesinden dolayı bu ihtimal kuvvetlenmiştir.
Resmin 1859 yılında yapılan ilk versiyonu İtalya'da bulunan Brera Sanat Galerisi'nde sergilenirken, diğer ikisinin özel koleksiyonlarda yer aldığı bilinmektedir. Üç tablo ilk kez 7 Kasım 2015 tarihinde, Milano'daki Gallerie d'Italia Piazza Scala Müzesi'nde açılan sergide bir araya gelmiştir.
Tutkulu iki aşığın ayrılmadan hemen önceki bu buluşması, resim sanatının en önemli aşk ritüellerinden biri. Bizler ise, çiftin ilerlemekte olduğu belirsiz gelecekten habersiz olarak, sadece bu yoğun ve güçlü ana tanıklık etmek için onları uzaktan izlemekle yetinebiliyoruz.
Yorum Bırakın